ανεπάρκεια

αν- (an-, “un-, in-”) +‎ επάρκεια (epárkeia, “sufficiency, adequacy”), calque of English insufficiency. First attested 1863.

• IPA^(key): /aneˈpaɾcia/
• Hyphenation: αν‧ε‧πάρ‧κει‧α

ανεπάρκεια • (anepárkeia) f (uncountable)

1. insufficiency, inadequacy, scarcity (quality of not enough being available)

   Λόγω της ανεπάρκειας του φαγητού, πόλοι πέθαναν στον λιμό. ― Lógo tis anepárkeias tou fagitoú, póloi péthanan ston limó. ― Due to the scarcity of food, many died in the famine.

2. (medicine) deficiency, failure (lack of ability or function)

   διανοητική ανεπάρκεια ― dianoïtikí anepárkeia ― mental deficiency

   νεφρική ανεπάρκεια ― nefrikí anepárkeia ― renal failure

3. incompetency, incompetence (inability to do something well)

   Η ανεπάρκεια της σ' αυτό το θέμα ήταν καθαρή. ― I anepárkeia tis s' aftó to théma ítan katharí. ― Her incompetence in this subject was clear.

• ανεπαρκής (aneparkís, “insufficient”)
• ανεπαρκώς (aneparkós, “insufficiently”)

• (insufficiency, scarcity): έλλειψη f (élleipsi), στέρηση f (stérisi)
• (incompetency): ανικανότητα f (anikanótita), αναρμοδιότητα f (anarmodiótita)

• (insufficiency): επάρκεια f (epárkeia, “sufficiency, adequacy”)
• (incompetency): επάρκεια f (epárkeia, “sufficiency, adequacy”), ικανότητα f (ikanótita, “ability, competency”), αρμοδιότητα f (armodiótita, “incompetency”)