επαρκής

Greek

From Koine Greek ἐπαρκής (eparkḗs), from Ancient Greek ἐπαρκέω (eparkéō), from ἐπ' (ep', “on, onto”) +‎ ἀρκέω (arkéō, “to be enough”).

επαρκής • (eparkís) m (feminine επαρκής, neuter επαρκές)

sufficient, adequate, enough (as much as meets requirements)
Δεν έχω επαρκείς γνώσεις να διδάξω σ' αυτό το θέμα. ― Den écho eparkeís gnóseis na didáxo s' aftó to théma. ― I don't have enough knowledge to teach this subject.
competent, able, fit (as good as necessary)
Ο τάδε είναι επαρκής ως δάσκαλος. ― O táde eínai eparkís os dáskalos. ― So-and-so is competent as a teacher / to teach.

declension of επαρκής

number case / gender	singular			plural
number case / gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	επαρκής •	επαρκής •	επαρκές •	επαρκείς •	επαρκείς •	επαρκή •
genitive	επαρκούς •	επαρκούς •	επαρκούς •	επαρκών •	επαρκών •	επαρκών •
accusative	επαρκή •	επαρκή •	επαρκές •	επαρκείς •	επαρκείς •	επαρκή •
derivations	comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο επαρκής, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο επαρκής (o pio eparkís), etc.)

degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
comparative	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	επαρκέστερος	επαρκέστερη	επαρκέστερο	επαρκέστεροι	επαρκέστερες	επαρκέστερα
genitive	επαρκέστερου	επαρκέστερης	επαρκέστερου	επαρκέστερων	επαρκέστερων	επαρκέστερων
accusative	επαρκέστερο	επαρκέστερη	επαρκέστερο	επαρκέστερους	επαρκέστερες	επαρκέστερα
vocative	επαρκέστερε	επαρκέστερη	επαρκέστερο	επαρκέστεροι	επαρκέστερες	επαρκέστερα
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο επαρκέστερος", etc)
absolute superlative	singular			plural
absolute superlative	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	επαρκέστατος	επαρκέστατη	επαρκέστατο	επαρκέστατοι	επαρκέστατες	επαρκέστατα
genitive	επαρκέστατου	επαρκέστατης	επαρκέστατου	επαρκέστατων	επαρκέστατων	επαρκέστατων
accusative	επαρκέστατο	επαρκέστατη	επαρκέστατο	επαρκέστατους	επαρκέστατες	επαρκέστατα
vocative	επαρκέστατε	επαρκέστατη	επαρκέστατο	επαρκέστατοι	επαρκέστατες	επαρκέστατα

(enough, sufficient): αρκετός (arketós), κάμποσος (kámposos), μπόλικος (bólikos)
(competent, able): ικανός (ikanós), αρμόδιος (armódios)

(enough, sufficient): ανεπαρκής (aneparkís, “insufficient”), λιγοστός (ligostós, “little, meager”)
(competent, able): ανίκανος (aníkanos, “incompetent, unfit, unable”), αναρμόδιος (anarmódios, “incompetent, unfit”)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.