αμφιβάλλω

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀμφιβάλλω (amphibállō). Morphologically αμφι- (amfi-) +‎ βάλλω (vállo).

Verb

αμφιβάλλω • (amfivállo) (simple past αμφέβαλα, passive —)

  1. doubt, have doubts

Conjugation
αμφιβάλλω
Present → Imperfect → Continuous future → Continuous subjunctive → Imperative →
1s  αμφιβάλλω αμφέβαλλα θα αμφιβάλλω να αμφιβάλλω
2s  αμφιβάλλεις αμφέβαλλες θα αμφιβάλλεις να αμφιβάλλεις αμφίβαλλε
3s  αμφιβάλλει αμφέβαλλε θα αμφιβάλλει να αμφιβάλλει
1p  αμφιβάλλουμε,  αμφιβάλλομε αμφιβάλλαμε θα αμφιβάλλουμε,  αμφιβάλλομε να αμφιβάλλουμε,  αμφιβάλλομε
2p  αμφιβάλλετε αμφιβάλλατε θα αμφιβάλλετε να αμφιβάλλετε αμφιβάλλετε
3p  αμφιβάλλουν,  αμφιβάλλουνε αμφέβαλλαν,  αμφιβάλλαν,  αμφιβάλλανε θα αμφιβάλλουν,  αμφιβάλλουνε να αμφιβάλλουν,  αμφιβάλλουνε
Dependent † Simple past → Simple future → Simple subjunctive → Imperative →
1s  αμφιβάλω αμφέβαλα θα αμφιβάλω να αμφιβάλω
2s  αμφιβάλεις αμφέβαλες θα αμφιβάλεις να αμφιβάλεις αμφίβαλε
3s  αμφιβάλει αμφέβαλε θα αμφιβάλει να αμφιβάλει
1p  αμφιβάλουμε,  αμφιβάλομε αμφιβάλαμε θα αμφιβάλουμε,  αμφιβάλομε να αμφιβάλουμε,  αμφιβάλομε
2p  αμφιβάλετε αμφιβάλατε θα αμφιβάλετε να αμφιβάλετε αμφιβάλετε
3p  αμφιβάλουν,  αμφιβάλουνε αμφέβαλαν,  αμφιβάλαν,  αμφιβάλανε θα αμφιβάλουν,  αμφιβάλουνε να αμφιβάλουν,  αμφιβάλουνε
Perfect → Pluperfect → Future perfect → Subjunctive →
1s  έχω αμφιβάλει είχα αμφιβάλει θα έχω αμφιβάλει να έχω αμφιβάλει
2s  έχεις αμφιβάλει είχες αμφιβάλει θα έχεις αμφιβάλει να έχεις αμφιβάλει
3s  έχει αμφιβάλει είχε αμφιβάλει θα έχει αμφιβάλει να έχει αμφιβάλει
1p  έχουμε αμφιβάλει είχαμε αμφιβάλει θα έχουμε αμφιβάλει να έχουμε αμφιβάλει
2p  έχετε αμφιβάλει είχατε αμφιβάλει θα έχετε αμφιβάλει να έχετε αμφιβάλει
3p  έχουν αμφιβάλει είχαν αμφιβάλει θα έχουν αμφιβάλει να έχουν αμφιβάλει
Participle:   αμφιβάλλοντας Non-finite ‡   αμφιβάλει 146, 1a
    This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existent. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency.
†   The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms.
‡   The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω (écho) it produces perfect tense forms.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.