śmieć

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *sъmè̌ti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɕmʲɛt͡ɕ/
  • Audio(file)

Noun

śmieć m inan

  1. A piece of garbage or trash.
  2. Something worthless or of low quality.

Declension
declension of śmieć
singular plural
nominative śmieć śmieci / śmiecie
genitive śmiecia śmieci
dative śmieciowi śmieciom
accusative śmieć śmieci / śmiecie
instrumental śmieciem śmieciami
locative śmieciu śmieciach
vocative śmieciu śmieci / śmiecie

Noun

śmieć m pers

  1. (colloquial) A contemptible or despicable person.

Declension
declension of śmieć
singular plural
nominative śmieć śmiecie
genitive śmiecia śmieci
dative śmieciowi śmieciom
accusative śmiecia śmieci
instrumental śmieciem śmieciami
locative śmieciu śmieciach
vocative śmieciu śmiecie

Verb

śmieć impf

  1. dare
    Jak śmiesz! - How dare you!

Conjugation
Conjugation of śmieć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive śmieć
present tense 1st śmiem śmiemy
2nd śmiesz śmiecie
3rd śmie śmią
past tense 1st śmiałem śmiałam śmieliśmy śmiałyśmy
2nd śmiałeś śmiałaś śmieliście śmiałyście
3rd śmiał śmiała śmiało śmieli śmiały
future tense 1st będę śmiał1 będę śmiała1 będziemy śmieli1 będziemy śmiały1
2nd będziesz śmiał1 będziesz śmiała1 będziecie śmieli1 będziecie śmiały1
3rd będzie śmiał1 będzie śmiała1 będzie śmiało1 będą śmieli1 będą śmiały1
conditional 1st śmiałbym śmiałabym śmielibyśmy śmiałybyśmy
2nd śmiałbyś śmiałabyś śmielibyście śmiałybyście
3rd śmiałby śmiałaby śmiałoby śmieliby śmiałyby
imperative 1st — śmiejmy
2nd śmiej śmiejcie
3rd niech śmie niech śmią
active adjectival participle śmiący śmiąca śmiące śmiący śmiące
contemporary adverbial participle śmiąc
impersonal past śmiano
verbal noun śmienie
1 or: będę śmieć, będziesz śmieć etc.

Further reading
  • śmieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.