þorna

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈθɔrtna/
  • Rhymes: -ɔrtna

Verb

þorna (weak verb, third-person singular past indicative þornaði, supine þornað)

  1. (intransitive) to dry, to become dry

Conjugation
þorna — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að þorna
supine
(sagnbót)		 þornað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 þornandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég þorna við þornum present
(nútíð)		 ég þorni við þornum
þú þornar þið þornið þú þornir þið þornið
hann, hún, það þornar þeir, þær, þau þorna hann, hún, það þorni þeir, þær, þau þorni
past
(þátíð)		 ég þornaði við þornuðum past
(þátíð)		 ég þornaði við þornuðum
þú þornaðir þið þornuðuð þú þornaðir þið þornuðuð
hann, hún, það þornaði þeir, þær, þau þornuðu hann, hún, það þornaði þeir, þær, þau þornuðu
imperative
(boðháttur)		 þorna (þú) þornið (þið)
Forms with appended personal pronoun
þornaðu þorniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
þornaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 þornaður þornuð þornað þornaðir þornaðar þornuð
accusative
(þolfall)		 þornaðan þornaða þornað þornaða þornaðar þornuð
dative
(þágufall)		 þornuðum þornaðri þornuðu þornuðum þornuðum þornuðum
genitive
(eignarfall)		 þornaðs þornaðrar þornaðs þornaðra þornaðra þornaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 þornaði þornaða þornaða þornuðu þornuðu þornuðu
accusative
(þolfall)		 þornaða þornuðu þornaða þornuðu þornuðu þornuðu
dative
(þágufall)		 þornaða þornuðu þornaða þornuðu þornuðu þornuðu
genitive
(eignarfall)		 þornaða þornuðu þornaða þornuðu þornuðu þornuðu

Noun

þorna

  1. indefinite genitive plural of þorn

Old Norse

Etymology 1

From Proto-Germanic *þurznaną. Ultimately from Proto-Indo-European *ters- (“dry”).

Verb

þorna

  1. (intransitive) to become dry, to dry up
Conjugation
Conjugation of þorna — active (weak class 2)
infinitive þorna
present participle þornandi
past participle þornaðr
indicative present past
1st-person singular þorna þornaða
2nd-person singular þornar þornaðir
3rd-person singular þornar þornaði
1st-person plural þornum þornuðum
2nd-person plural þornið þornuðuð
3rd-person plural þorna þornuðu
subjunctive present past
1st-person singular þorna þornaða
2nd-person singular þornir þornaðir
3rd-person singular þorni þornaði
1st-person plural þornim þornaðim
2nd-person plural þornið þornaðið
3rd-person plural þorni þornaði
imperative present
2nd-person singular þorna
1st-person plural þornum
2nd-person plural þornið
Conjugation of þorna — mediopassive (weak class 2)
infinitive þornask
present participle þornandisk
past participle þornazk
indicative present past
1st-person singular þornumk þornuðumk
2nd-person singular þornask þornaðisk
3rd-person singular þornask þornaðisk
1st-person plural þornumsk þornuðumsk
2nd-person plural þornizk þornuðuzk
3rd-person plural þornask þornuðusk
subjunctive present past
1st-person singular þornumk þornuðumk
2nd-person singular þornisk þornaðisk
3rd-person singular þornisk þornaðisk
1st-person plural þornimsk þornaðimsk
2nd-person plural þornizk þornaðizk
3rd-person plural þornisk þornaðisk
imperative present
2nd-person singular þornask
1st-person plural þornumsk
2nd-person plural þornizk
Descendants

References

Etymology 2

Noun

þorna

  1. accusative plural of þorn
  2. genitive plural of þorn
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.