æja

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈaiːja/
    Rhymes: -aiːja
    Homophone: ægja

Etymology 1

From Old Norse æja, probably from a Proto-Germanic *ahjaną, related to Sanskrit अशनाति (aśnā́ti, “eat”), Ancient Greek άκολος (ákolos, “morsel”).

Verb

æja (weak verb, third-person singular past indicative áði, supine áð)

  1. when traveling, to stop to rest or eat

Etymology 2

Likely from a Proto-Germanic *ahjǭ, related to æja (1).

Noun

æja f (genitive singular æju, nominative plural æjur)

  1. a small piece of something
Declension
declension of æja
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative æja æjan æjur æjurnar
accusative æju æjuna æjur æjurnar
dative æju æjunni æjum æjunum
genitive æju æjunnar æja æjanna

Etymology 3

From the interjection æ.

Verb

æja (weak verb, third-person singular past indicative æjaði, supine æjað)

  1. to say æ; to complain in reaction to pain or disappointment
Conjugation
æja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að æja
supine
(sagnbót)		 æjað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 æjandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég æja við æjum present
(nútíð)		 ég æi við æjum
þú æjar þið æið þú æir þið æið
hann, hún, það æjar þeir, þær, þau æja hann, hún, það æi þeir, þær, þau æi
past
(þátíð)		 ég æjaði við æjuðum past
(þátíð)		 ég æjaði við æjuðum
þú æjaðir þið æjuðuð þú æjaðir þið æjuðuð
hann, hún, það æjaði þeir, þær, þau æjuðu hann, hún, það æjaði þeir, þær, þau æjuðu
imperative
(boðháttur)		 æja (þú) æið (þið)
Forms with appended personal pronoun
æjaðu æiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Etymology 4

Alteration of jæja.

Interjection

æja

  1. (slang, nonstandard) well, well then

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.