wadzić

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *vaditi.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈva.d͡ʑit͡ɕ/
  • Audio(file)

Verb

wadzić impf (perfective zawadzić)

  1. (literary, intransitive) to incommode, encumber, be in the way
    Synonym: przeszkadzać, zawadzać
  2. (obsolete, transitive) to cause to quarrel
    Synonym: kłócić

Conjugation
Conjugation of wadzić impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive wadzić
present tense 1st wadzę wadzimy
2nd wadzisz wadzicie
3rd wadzi wadzą
past tense 1st wadziłem wadziłam wadziliśmy wadziłyśmy
2nd wadziłeś wadziłaś wadziliście wadziłyście
3rd wadził wadziła wadziło wadzili wadziły
future tense 1st będę wadził1 będę wadziła1 będziemy wadzili1 będziemy wadziły1
2nd będziesz wadził1 będziesz wadziła1 będziecie wadzili1 będziecie wadziły1
3rd będzie wadził1 będzie wadziła1 będzie wadziło1 będą wadzili1 będą wadziły1
conditional 1st wadziłbym wadziłabym wadzilibyśmy wadziłybyśmy
2nd wadziłbyś wadziłabyś wadzilibyście wadziłybyście
3rd wadziłby wadziłaby wadziłoby wadziliby wadziłyby
imperative 1st — wadźmy
2nd wadź wadźcie
3rd niech wadzi niech wadzą
active adjectival participle wadzący wadząca wadzące wadzący wadzące
passive adjectival participle wadzony wadzona wadzone wadzeni wadzone
contemporary adverbial participle wadząc
impersonal past wadzono
verbal noun wadzenie
1 or: będę wadzić, będziesz wadzić etc.

Further reading
  • wadzić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.