veikja

Icelandic

Etymology

From Old Norse veikja, from Proto-Germanic *waikwijaną.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈveiːca/
    Rhymes: -eiːca

Verb

veikja (weak verb, third-person singular past indicative veikti, supine veikt)

  1. to debilitate, to make feeble; to weaken
  2. to impair, to undermine
    Kosningabaráttan veikti stöðu hennar frekar en að styrkja hana.
    The campaign for the election undermined her place rather than reinforcing it.
  3. to dilute
    Að veikja sýru.
    To dilute acid.

Conjugation
veikja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að veikja
supine
(sagnbót)		 veikt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 veikjandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég veiki við veikjum present
(nútíð)		 ég veiki við veikjum
þú veikir þið veikið þú veikir þið veikið
hann, hún, það veikir þeir, þær, þau veikja hann, hún, það veiki þeir, þær, þau veiki
past
(þátíð)		 ég veikti við veiktum past
(þátíð)		 ég veikti við veiktum
þú veiktir þið veiktuð þú veiktir þið veiktuð
hann, hún, það veikti þeir, þær, þau veiktu hann, hún, það veikti þeir, þær, þau veiktu
imperative
(boðháttur)		 veik (þú) veikið (þið)
Forms with appended personal pronoun
veiktu veikiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
veikjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að veikjast
supine
(sagnbót)		 veikst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 veikjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég veikist við veikjumst present
(nútíð)		 ég veikist við veikjumst
þú veikist þið veikist þú veikist þið veikist
hann, hún, það veikist þeir, þær, þau veikjast hann, hún, það veikist þeir, þær, þau veikist
past
(þátíð)		 ég veiktist við veiktumst past
(þátíð)		 ég veiktist við veiktumst
þú veiktist þið veiktust þú veiktist þið veiktust
hann, hún, það veiktist þeir, þær, þau veiktust hann, hún, það veiktist þeir, þær, þau veiktust
imperative
(boðháttur)		 veikst (þú) veikist (þið)
Forms with appended personal pronoun
veikstu veikisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
veiktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 veiktur veikt veikt veiktir veiktar veikt
accusative
(þolfall)		 veiktan veikta veikt veikta veiktar veikt
dative
(þágufall)		 veiktum veiktri veiktu veiktum veiktum veiktum
genitive
(eignarfall)		 veikts veiktrar veikts veiktra veiktra veiktra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 veikti veikta veikta veiktu veiktu veiktu
accusative
(þolfall)		 veikta veiktu veikta veiktu veiktu veiktu
dative
(þágufall)		 veikta veiktu veikta veiktu veiktu veiktu
genitive
(eignarfall)		 veikta veiktu veikta veiktu veiktu veiktu

Synonyms
  • (to weaken): draga mátt úr
  • (to impair): skaða, grafa undan
  • (to dilute): deyfa
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.