skaða
Icelandic
Etymology
From Old Norse skaða, from Proto-Germanic *skaþōną (“to injure”). Cognate with English scathe and German schaden.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈskaːða/
- Rhymes: -aːða
Verb
skaða (weak verb, third-person singular past indicative skaðaði, supine skaðað)
Conjugation
skaða — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að skaða | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
skaðað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
skaðandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég skaða | við sköðum | present (nútíð) |
ég skaði | við sköðum |
| þú skaðar | þið skaðið | þú skaðir | þið skaðið | ||
| hann, hún, það skaðar | þeir, þær, þau skaða | hann, hún, það skaði | þeir, þær, þau skaði | ||
| past (þátíð) |
ég skaðaði | við sköðuðum | past (þátíð) |
ég skaðaði | við sköðuðum |
| þú skaðaðir | þið sköðuðuð | þú skaðaðir | þið sköðuðuð | ||
| hann, hún, það skaðaði | þeir, þær, þau sköðuðu | hann, hún, það skaðaði | þeir, þær, þau sköðuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
skaða (þú) | skaðið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| skaðaðu | skaðiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
skaðast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að skaðast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
skaðast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
skaðandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég skaðast | við sköðumst | present (nútíð) |
ég skaðist | við sköðumst |
| þú skaðast | þið skaðist | þú skaðist | þið skaðist | ||
| hann, hún, það skaðast | þeir, þær, þau skaðast | hann, hún, það skaðist | þeir, þær, þau skaðist | ||
| past (þátíð) |
ég skaðaðist | við sköðuðumst | past (þátíð) |
ég skaðaðist | við sköðuðumst |
| þú skaðaðist | þið sköðuðust | þú skaðaðist | þið sköðuðust | ||
| hann, hún, það skaðaðist | þeir, þær, þau sköðuðust | hann, hún, það skaðaðist | þeir, þær, þau sköðuðust | ||
| imperative (boðháttur) |
skaðast (þú) | skaðist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| skaðastu | skaðisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
skaðaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
skaðaður | sköðuð | skaðað | skaðaðir | skaðaðar | sköðuð | |
| accusative (þolfall) |
skaðaðan | skaðaða | skaðað | skaðaða | skaðaðar | sköðuð | |
| dative (þágufall) |
sköðuðum | skaðaðri | sköðuðu | sköðuðum | sköðuðum | sköðuðum | |
| genitive (eignarfall) |
skaðaðs | skaðaðrar | skaðaðs | skaðaðra | skaðaðra | skaðaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
skaðaði | skaðaða | skaðaða | sköðuðu | sköðuðu | sköðuðu | |
| accusative (þolfall) |
skaðaða | sköðuðu | skaðaða | sköðuðu | sköðuðu | sköðuðu | |
| dative (þágufall) |
skaðaða | sköðuðu | skaðaða | sköðuðu | sköðuðu | sköðuðu | |
| genitive (eignarfall) |
skaðaða | sköðuðu | skaðaða | sköðuðu | sköðuðu | sköðuðu | |
Related terms
- skaði (“damage, loss; hurt, injury”)
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.