uziemić

Polish

Etymology

From u- +‎ ziemia +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /uˈʑɛ.mʲit͡ɕ/

Verb

uziemić pf (imperfective uziemiać)

  1. (transitive) to ground, earth up (connect to a ground)
  2. (transitive, colloquial) to encumber
  3. (transitive, colloquial) to kill

Conjugation
Conjugation of uziemić pf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or n or f
infinitive uziemić
future tense 1st uziemię uziemimy
2nd uziemisz uziemicie
3rd uziemi uziemią
past tense 1st uziemiłem uziemiłam uziemiliśmy uziemiłyśmy
2nd uziemiłeś uziemiłaś uziemiliście uziemiłyście
3rd uziemił uziemiła uziemiło uziemili uziemiły
conditional 1st uziemiłbym uziemiłabym uziemilibyśmy uziemiłybyśmy
2nd uziemiłbyś uziemiłabyś uziemilibyście uziemiłybyście
3rd uziemiłby uziemiłaby uziemiłoby uziemiliby uziemiłyby
imperative 1st niech uziemię uziemmy
2nd uziem uziemcie
3rd niech uziemi niech uziemią
passive adjectival participle uziemiony uziemiona uziemione uziemieni uziemione
anterior adverbial participle uziemiwszy
impersonal past uziemiono
verbal noun uziemienie

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.