skíra

See also: skira

Faroese

Etymology

From Old Norse skíra.

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈskʊira]

Verb

skíra (third person singular past indicative skírdi, third person plural past indicative skírt, supine skírt)

  1. (poetic) to cleanse, purify
  2. to baptize
  3. to give a nickname

Conjugation
   Conjugation of skíra
v-1
infinitive skíra
present participle skírandi
past participle a7 skírdur
supine skírt
number singular plural
person first second third all
indicative eg tú hann/hon/tað vit, tit, teir/tær/tey, tygum
present skíri skírir skírir skíra
past skírdi skírdi skírdi skírdu
imperative – tú – tit
present — skír! — skírið!

Synonyms
  • (baptize): doypa
  • (give a nickname): eyknevna

Icelandic

Etymology

From Old Norse skíra.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsciːra/
  • Rhymes: -iːra
  • Homophone: skýra

Verb

skíra (weak verb, third-person singular past indicative skírði, supine skírt)

  1. (archaic) to cleanse, purify
  2. to baptize
  3. (proscribed) to name

Conjugation
skíra — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að skíra
supine
(sagnbót)		 skírt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 skírandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég skíri við skírum present
(nútíð)		 ég skíri við skírum
þú skírir þið skírið þú skírir þið skírið
hann, hún, það skírir þeir, þær, þau skíra hann, hún, það skíri þeir, þær, þau skíri
past
(þátíð)		 ég skírði við skírðum past
(þátíð)		 ég skírði við skírðum
þú skírðir þið skírðuð þú skírðir þið skírðuð
hann, hún, það skírði þeir, þær, þau skírðu hann, hún, það skírði þeir, þær, þau skírðu
imperative
(boðháttur)		 skír (þú) skírið (þið)
Forms with appended personal pronoun
skírðu skíriði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skírast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að skírast
supine
(sagnbót)		 skírst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 skírandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég skírist við skírumst present
(nútíð)		 ég skírist við skírumst
þú skírist þið skírist þú skírist þið skírist
hann, hún, það skírist þeir, þær, þau skírast hann, hún, það skírist þeir, þær, þau skírist
past
(þátíð)		 ég skírðist við skírðumst past
(þátíð)		 ég skírðist við skírðumst
þú skírðist þið skírðust þú skírðist þið skírðust
hann, hún, það skírðist þeir, þær, þau skírðust hann, hún, það skírðist þeir, þær, þau skírðust
imperative
(boðháttur)		 skírst (þú) skírist (þið)
Forms with appended personal pronoun
skírstu skíristi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skírður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 skírður skírð skírt skírðir skírðar skírð
accusative
(þolfall)		 skírðan skírða skírt skírða skírðar skírð
dative
(þágufall)		 skírðum skírðri skírðu skírðum skírðum skírðum
genitive
(eignarfall)		 skírðs skírðrar skírðs skírðra skírðra skírðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 skírði skírða skírða skírðu skírðu skírðu
accusative
(þolfall)		 skírða skírðu skírða skírðu skírðu skírðu
dative
(þágufall)		 skírða skírðu skírða skírðu skírðu skírðu
genitive
(eignarfall)		 skírða skírðu skírða skírðu skírðu skírðu
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.