skynja

Icelandic

Etymology

From Old Norse skynja, from skyn (“sense, perception, understanding”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈscɪnja/
  • Rhymes: -ɪnja

Verb

skynja (weak verb, third-person singular past indicative skynjaði, supine skynjað)

  1. (transitive, with accusative) to sense, to perceive
    Synonym: finna
  2. (transitive, with accusative) to understand, to comprehend
    Synonym: skilja

Conjugation
skynja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að skynja
supine
(sagnbót)		 skynjað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 skynjandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég skynja við skynjum present
(nútíð)		 ég skynji við skynjum
þú skynjar þið skynjið þú skynjir þið skynjið
hann, hún, það skynjar þeir, þær, þau skynja hann, hún, það skynji þeir, þær, þau skynji
past
(þátíð)		 ég skynjaði við skynjuðum past
(þátíð)		 ég skynjaði við skynjuðum
þú skynjaðir þið skynjuðuð þú skynjaðir þið skynjuðuð
hann, hún, það skynjaði þeir, þær, þau skynjuðu hann, hún, það skynjaði þeir, þær, þau skynjuðu
imperative
(boðháttur)		 skynja (þú) skynjið (þið)
Forms with appended personal pronoun
skynjaðu skynjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skynjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að skynjast
supine
(sagnbót)		 skynjast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 skynjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég skynjast við skynjumst present
(nútíð)		 ég skynjist við skynjumst
þú skynjast þið skynjist þú skynjist þið skynjist
hann, hún, það skynjast þeir, þær, þau skynjast hann, hún, það skynjist þeir, þær, þau skynjist
past
(þátíð)		 ég skynjaðist við skynjuðumst past
(þátíð)		 ég skynjaðist við skynjuðumst
þú skynjaðist þið skynjuðust þú skynjaðist þið skynjuðust
hann, hún, það skynjaðist þeir, þær, þau skynjuðust hann, hún, það skynjaðist þeir, þær, þau skynjuðust
imperative
(boðháttur)		 skynjast (þú) skynjist (þið)
Forms with appended personal pronoun
skynjastu skynjisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skynjaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 skynjaður skynjuð skynjað skynjaðir skynjaðar skynjuð
accusative
(þolfall)		 skynjaðan skynjaða skynjað skynjaða skynjaðar skynjuð
dative
(þágufall)		 skynjuðum skynjaðri skynjuðu skynjuðum skynjuðum skynjuðum
genitive
(eignarfall)		 skynjaðs skynjaðrar skynjaðs skynjaðra skynjaðra skynjaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 skynjaði skynjaða skynjaða skynjuðu skynjuðu skynjuðu
accusative
(þolfall)		 skynjaða skynjuðu skynjaða skynjuðu skynjuðu skynjuðu
dative
(þágufall)		 skynjaða skynjuðu skynjaða skynjuðu skynjuðu skynjuðu
genitive
(eignarfall)		 skynjaða skynjuðu skynjaða skynjuðu skynjuðu skynjuðu
  • skyn (“intelligence, understanding; sense, perception, awareness”)
  • skynjun (“perception”)

Old Norse

Verb

skynja

  1. perceive

Descendants
  • Danish: skønne

References
  • skynja in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.