rabba

See also: rabbá

Hungarian

Etymology

rab +‎ -ba

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈrɒbːɒ]
  • Hyphenation: rab‧ba

Noun

rabba

  1. illative singular of rab

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈrapːa/
  • Rhymes: -apːa

Verb

rabba (weak verb, third-person singular past indicative rabbaði, supine rabbað)

  1. (intransitive) to chat, to make small talk
    Synonym: masa

Conjugation
rabba — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að rabba
supine
(sagnbót)		 rabbað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 rabbandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég rabba við röbbum present
(nútíð)		 ég rabbi við röbbum
þú rabbar þið rabbið þú rabbir þið rabbið
hann, hún, það rabbar þeir, þær, þau rabba hann, hún, það rabbi þeir, þær, þau rabbi
past
(þátíð)		 ég rabbaði við röbbuðum past
(þátíð)		 ég rabbaði við röbbuðum
þú rabbaðir þið röbbuðuð þú rabbaðir þið röbbuðuð
hann, hún, það rabbaði þeir, þær, þau röbbuðu hann, hún, það rabbaði þeir, þær, þau röbbuðu
imperative
(boðháttur)		 rabba (þú) rabbið (þið)
Forms with appended personal pronoun
rabbaðu rabbiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
  • rabb (“chit-chat, small talk”)

Old Norse

Verb

rabba (singular past indicative rabbaði, plural past indicative rabbaðu, past participle rabbaðr)

  1. to mumble

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

References
  • rabba in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.