orða

See also: orda and ortha

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɔrða/
    Rhymes: -ɔrða

Etymology 1

From orð (“word”).

Verb

orða (weak verb, third-person singular past indicative orðaði, supine orðað)

  1. (transitive, governs the accusative) to mention syn.
  2. (transitive, governs the accusative) to word, to phrase, to formulate syn.
Conjugation
orða — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að orða
supine
(sagnbót)		 orðað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 orðandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég orða við orðum present
(nútíð)		 ég orði við orðum
þú orðar þið orðið þú orðir þið orðið
hann, hún, það orðar þeir, þær, þau orða hann, hún, það orði þeir, þær, þau orði
past
(þátíð)		 ég orðaði við orðuðum past
(þátíð)		 ég orðaði við orðuðum
þú orðaðir þið orðuðuð þú orðaðir þið orðuðuð
hann, hún, það orðaði þeir, þær, þau orðuðu hann, hún, það orðaði þeir, þær, þau orðuðu
imperative
(boðháttur)		 orða (þú) orðið (þið)
Forms with appended personal pronoun
orðaðu orðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
orðast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að orðast
supine
(sagnbót)		 orðast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 orðandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég orðast við orðumst present
(nútíð)		 ég orðist við orðumst
þú orðast þið orðist þú orðist þið orðist
hann, hún, það orðast þeir, þær, þau orðast hann, hún, það orðist þeir, þær, þau orðist
past
(þátíð)		 ég orðaðist við orðuðumst past
(þátíð)		 ég orðaðist við orðuðumst
þú orðaðist þið orðuðust þú orðaðist þið orðuðust
hann, hún, það orðaðist þeir, þær, þau orðuðust hann, hún, það orðaðist þeir, þær, þau orðuðust
imperative
(boðháttur)		 orðast (þú) orðist (þið)
Forms with appended personal pronoun
orðastu orðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
orðaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 orðaður orðuð orðað orðaðir orðaðar orðuð
accusative
(þolfall)		 orðaðan orðaða orðað orðaða orðaðar orðuð
dative
(þágufall)		 orðuðum orðaðri orðuðu orðuðum orðuðum orðuðum
genitive
(eignarfall)		 orðaðs orðaðrar orðaðs orðaðra orðaðra orðaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 orðaði orðaða orðaða orðuðu orðuðu orðuðu
accusative
(þolfall)		 orðaða orðuðu orðaða orðuðu orðuðu orðuðu
dative
(þágufall)		 orðaða orðuðu orðaða orðuðu orðuðu orðuðu
genitive
(eignarfall)		 orðaða orðuðu orðaða orðuðu orðuðu orðuðu
Synonyms
Derived terms
  • orðaður (mentioned)
  • orðaður við eitthvað, vera orðaður við eitthvað (to be mentioned in connection with something)

Etymology 2

From Latin ōrdō.

Noun

orða f (genitive singular orðu, nominative plural orður)

  1. order (of merit, chivalry)
Declension
declension of orða
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative orða orðan orður orðurnar
accusative orðu orðuna orður orðurnar
dative orðu orðunni orðum orðunum
genitive orðu orðunnar orða orðanna

Etymology 3

Noun

orða

  1. indefinite genitive plural of orð
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.