nýta

Faroese

Etymology

From Old Norse njóta, from Proto-Germanic *neutaną.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈnʊiːta/
  • Rhymes: -ʊiːta
  • Homophone: níta

Verb

nýta (third person singular past indicative nýtti, third person plural past indicative nýtt, supine nýtt)

  1. to use, to employ

Conjugation
   Conjugation of nýta
v-2
infinitive nýta
present participle nýtandi
past participle a39 nýttur
supine nýtt
number singular plural
person first second third all
indicative eg tú hann/hon/tað vit, tit, teir/tær/tey, tygum
present nýti nýtir nýtir nýta
past nýtti nýtti nýtti nýttu
imperative – tú – tit
present — nýt! — nýtið!

Synonyms

Anagrams

Icelandic

Etymology

From Old Norse njóta, from Proto-Germanic *neutaną.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈniːta/
  • Rhymes: -iːta

Verb

nýta (weak verb, third-person singular past indicative nýtti, supine nýtt)

  1. to make use of, use, utilize, take advantage of

Conjugation
nýta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að nýta
supine
(sagnbót)		 nýtt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 nýtandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég nýti við nýtum present
(nútíð)		 ég nýti við nýtum
þú nýtir þið nýtið þú nýtir þið nýtið
hann, hún, það nýtir þeir, þær, þau nýta hann, hún, það nýti þeir, þær, þau nýti
past
(þátíð)		 ég nýtti við nýttum past
(þátíð)		 ég nýtti við nýttum
þú nýttir þið nýttuð þú nýttir þið nýttuð
hann, hún, það nýtti þeir, þær, þau nýttu hann, hún, það nýtti þeir, þær, þau nýttu
imperative
(boðháttur)		 nýt (þú) nýtið (þið)
Forms with appended personal pronoun
nýttu nýtiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
nýtast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að nýtast
supine
(sagnbót)		 nýst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 nýtandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég nýtist við nýtumst present
(nútíð)		 ég nýtist við nýtumst
þú nýtist þið nýtist þú nýtist þið nýtist
hann, hún, það nýtist þeir, þær, þau nýtast hann, hún, það nýtist þeir, þær, þau nýtist
past
(þátíð)		 ég nýttist við nýttumst past
(þátíð)		 ég nýttist við nýttumst
þú nýttist þið nýttust þú nýttist þið nýttust
hann, hún, það nýttist þeir, þær, þau nýttust hann, hún, það nýttist þeir, þær, þau nýttust
imperative
(boðháttur)		 nýst (þú) nýtist (þið)
Forms with appended personal pronoun
nýstu nýtisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
nýttur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 nýttur nýtt nýtt nýttir nýttar nýtt
accusative
(þolfall)		 nýttan nýtta nýtt nýtta nýttar nýtt
dative
(þágufall)		 nýttum nýttri nýttu nýttum nýttum nýttum
genitive
(eignarfall)		 nýtts nýttrar nýtts nýttra nýttra nýttra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 nýtti nýtta nýtta nýttu nýttu nýttu
accusative
(þolfall)		 nýtta nýttu nýtta nýttu nýttu nýttu
dative
(þágufall)		 nýtta nýttu nýtta nýttu nýttu nýttu
genitive
(eignarfall)		 nýtta nýttu nýtta nýttu nýttu nýttu

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.