nora
Catalan
Etymology
From Old Occitan nora, from Latin nurus (probably through a Vulgar Latin root *nora). Ultimately from Proto-Indo-European *snusós.
Synonyms
Galician
Etymology
From Old Galician and Old Portuguese, already attested in local Medieval Latin documents since the 9th century; from a Vulgar Latin *nŏra, from Latin nurus, from Proto-Indo-European *snusós.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈnɔɾa̝/
See also
References
- “nora” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006-2012.
- “nora” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006-2016.
- “nora” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006-2013.
- “nora” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
- “nora” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
Portuguese
Etymology 1
From Old Portuguese nora (“daughter-in-law”), from Latin nurus (“daughter-in-law”) (probably through a Vulgar Latin root *nora), from Proto-Indo-European *snusós (“daughter-in-law”). Cognate with Galician nora, Spanish nuera, Catalan nora, Occitan nòra, Italian nuora and Romanian noră.
See also
Etymology 2
Sicilian
Etymology
From a Vulgar Latin *nora, from Latin nurus, from Proto-Indo-European *snusós.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈnɔɾa/
- Hyphenation: no‧ra
See also
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.