marr

See also: märr

Albanian

Etymology

From Proto-Albanian *mar(en)-, from Proto-Indo-European *merh₂- (“to pack (up)”) or Proto-Indo-European *(s)mer- (“to assign, allot”), cognate with Ancient Greek μείρομαι (meíromai, “receive as one's portion”), Latin mereō, merx and Hittite [script needed] (mark, “to divide a sacrifice”).[1]

Verb

marr (first-person singular past tense mora, participle marrë)

  1. I take, set off, receive

Conjugation
Standard Albanian conjugation of marr (active voice)
participle — present
(pjesore — e tashme)		 marrë
participle — perfect
(pjesore — e kryer)		 pasë marrë
gerund — present
(percjellore — e tashme)		 duke marrë
gerund — perfect
(percjellore — e kryer)		 duke pasë marrë
infinitive — present
(paskajore — e tashme)		 për të marrë
infinitive — perfect
(paskajore — e kryer)		 për të pasë marrë
privative
(forma mohore)		 pa marrë
absolutive
(absolutive)		 me të marrë
singular
(njëjës)		 plural
(shumës)
1st pers.
(veta e 1rë)		 2nd pers.
(veta e 2të)		 3rd pers.
(veta e 3të)		 1st pers.
(veta e 1rë)		 2nd pers.
(veta e 2të)		 3rd pers.
(veta e 3të)
indicative
(dëftore)		 unë ti ai/ajo ne ju ata/ato
present
(e tashme)		 marr merr merr marrim marrni marrin
continuous present
(e tashme e vashdueshme)		 po marr po merr po merr po marrim po marrni po marrin
imperfect
(e pakryer)		 mirja mirje mirte mirnim mirnit mirnin
continuous imperfect
(e pakryer e vazhdueshme)		 po mirja po mirje po mirte po mirnim po mirnit po mirnin
aorist (simple past)
(e kryer e thjeshtë)		 mora more mori morëm morët morën
perfect
(e kryer)		 kam marrë ke marrë ka marrë kemi marrë keni marrë kanë marrë
past perfect
(më se e kryer)		 kisha marrë kishe marrë kishte marrë kishim marrë kishit marrë kishin marrë
aorist II (past perfect II)
(e kryer e tejshkuar)		 pata marrë pate marrë pati marrë patëm marrë patët marrë patën marrë
future
(e ardhme)		 kam për të marrë ke për të marrë ka për të marrë kemi për të marrë keni për të marrë kanë për të marrë
future perfect
(ardhme e përparme)		 kam për të pasë marrë ke për të pasë marrë ka për të pasë marrë kemi për të pasë marrë keni për të pasë marrë kanë për të pasë marrë
2nd future¹
(e ardhme)		 do të marr do të marrësh do të marrë do të marrim do të marrni do të marrin
2nd future perfect²
(e ardhme e përparme)		 do të kem marrë do të kesh marrë do të ketë marrë do të kemi marrë do të keni marrë do të kenë marrë
subjunctive
(lidhore)		 unë ti ai/ajo ne ju ata/ato
present
(e tashme)		 të marr të marrësh të marrë të marrim të marrni të marrin
imperfect
(e pakryer)		 të mirja të mirje të mirte të mirnim të mirnit të mirnin
perfect
(e kryer)		 të kem marrë të kesh marrë të ketë marrë të kemi marrë të keni marrë të kenë marrë
past perfect
(më se e kryer)		 të kisha marrë të kishe marrë të kishte marrë të kishim marrë të kishit marrë të kishin marrë
conditional
(kushtore)		 unë ti ai/ajo ne ju ata/ato
present¹
(e tashme)		 do të marr do të marrësh do të marrë do të marrim do të marrni do të marrin
imperfect
(e pakryer)		 do të mirja do të mirje do të mirte do të mirnim do të mirnit do të mirnin
perfect²
(e kryer)		 do të kem marrë do të kesh marrë do të ketë marrë do të kemi marrë do të keni marrë do të kenë marrë
past perfect
(më se e kryer)		 do të kisha marrë do të kishe marrë do të kishte marrë do të kishim marrë do të kishit marrë do të kishin marrë
optative
(dëshirore)		 unë ti ai/ajo ne ju ata/ato
present
(e tashme)		 marrsha marrsh marrtë marrshim marrshit marrshin
perfect
(e kryer)		 paça marrë paç marrë pastë marrë paçim marrë paçit marrë paçin marrë
admirative
(habitore)		 unë ti ai/ajo ne ju ata/ato
present
(e tashme)		 marrkam marrke marrka marrkemi marrkeni marrkan
imperfect
(pakryer)		 marrkësha marrkëshe marrkësh marrkëshim marrkëshit marrkëshin
perfect
(e kryer)		 paskam marrë paske marrë paska marrë paskemi marrë paskeni marrë paskan marrë
past perfect
(më se e kryer)		 paskësha marrë paskëshe marrë paskësh marrë paskëshim marrë paskëshit marrë paskëshin marrë
imperative
(urdhërore)		 — ti — — ju —
present
(e tashme)		 — mir! — — mirni! —
imperative — negatory
(urdhërore — muhore)		 — ti — — ju —
present
(e tashme)		 — Mos mir! (Mos u mir!) — — Mos mirni! (Mos u mirni!) —
jussive
(urdhërore) 		unë ti ai/ajo ne ju ata/ato
present
(e tashme)		 le të marr le të marrësh le të marrë le të marrim le të marrni le të marrin
imperfect
(e pakryer)		 le të mirja le të mirje le të mirte le të mirnim le të mirnit le të mirnin
perfect
(e kryer)		 le të kem marrë le të kesh marrë le të ketë marrë le të kemi marrë le të keni marrë le të kenë marrë
past perfect
(më se e kryer)		 le të kisha marrë le të kishe marrë le të kishte marrë le të kishim marrë le të kishit marrë le të kishin marrë
(¹) indicative 2nd future identical with conditional present — ²) indicative 2nd future perfect identical with conditional perfect)

References
  1. Demiraj, Bardhyl (1997) Albanische Etymologien: Untersuchungen zum albanischen Erbwortschatz [Albanian Etymologies: Investigations into the Albanian Inherited Lexicon] (Leiden Studies in Indo-European; 7)‎ (in German), Amsterdam, Atlanta: Rodopi

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈmarː/
  • Rhymes: -arː

Etymology 1

From marra (“to creak, to squeak”).

Noun

marr n (genitive singular marrs, no plural)

  1. creak, squeak (e.g. of a door)
Declension
declension of marr
n-s singular
indefinite definite
nominative marr marrið
accusative marr marrið
dative marri marrinu
genitive marrs marrsins
Synonyms
  • (creak): brak, ískur

Etymology 2

A contracted form of maður (“man, dude”).

Interjection

marr

  1. (slang) dude, bro
    Hvað segirðu marr?
    What's up dude?
    Er ekki allt í lagi marr?
    Isn't everything alright bro?
    Allt er að gerast mar.
    Everything's happening man.
    Vá marr.
    Whoa dude.

Middle Welsh

Pronunciation
  • IPA(key): /mar/

Noun

marr

  1. Nasal mutation of barr.

Old Norse

Etymology 1

From Proto-Germanic *marhaz (“horse”). Compare Old English mearh, Old Frisian mar, Old High German marah, Gothic 𐌼𐌰𐍂𐌷𐍃 (marhs).

Noun

marr m

  1. horse
Declension
  Declension of marr (strong a-stem)
masculine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative marr marrinn marar mararnir
accusative mar marinn mara marana
dative mari marinum mǫrum mǫrunum
genitive mars marsins mara maranna
  Declension of marr (strong i-stem, s-genitive)
masculine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative marr marrinn marir marirnir
accusative mar marinn mari marina
dative mar marinum mǫrum mǫrunum
genitive mars marsins mara maranna
Coordinate terms
  • merr "mare" (female horse)
Descendants

References
  • marr in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press

Etymology 2

From Proto-Germanic *mari (“sea”), from Proto-Indo-European *móri. Compare Old English mere (English mere), Old Frisian mere (West Frisian mar), Old Saxon meri (Low German Meer), Dutch meer, Old High German meri (German Meer).

Noun

marr m

  1. sea

Descendants
  • Faroese: marur
  • French: mare
  • Icelandic: mar
  • Norwegian: mar (in compounds)
  • Swedish: mar (in compounds)
  • Scots: mar

Westrobothnian

Etymology

From Old Norse merr, from Proto-Germanic *marhijō, from Proto-Indo-European *mark-, *marḱ-.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈmærː/, /ˈmarː/
    Rhymes: -árː

Noun

marr f (genitive mara-, plural määrr)

  1. Mare, female horse.
Declension
Declension of marr.
feminine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative marr marra määrr märren
accusative marr marra määrr märren
dative   marrn   marrom
genitive mara-   mara-  
vocative marra marre

Synonyms

Derived terms
  • maraføl n
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.