kolon

See also: kólon and Kolon

Danish

Etymology

From Ancient Greek κῶλον (kôlon).

Noun

kolon n (singular definite kolonet, plural indefinite koloner)

  1. a colon (punctuation mark)

References


Esperanto

Noun

kolon

  1. accusative singular of kolo

Finnish

Noun

kolon

  1. Genitive singular form of kolo.

Maltese

Noun

kolon m

  1. (anatomy) colon

Norwegian Bokmål

Etymology

From Ancient Greek κῶλον (kôlon).

Noun

kolon n (definite singular kolonet, indefinite plural kolon or koloner, definite plural kolona or kolonene)

  1. a colon (punctuation mark)

References


Norwegian Nynorsk

Etymology

From Ancient Greek κῶλον (kôlon).

Noun

kolon n (definite singular kolonet, indefinite plural kolon, definite plural kolona)

  1. a colon (punctuation mark)

References


Swedish

Noun

kolon n

  1. colon (punctuation mark)

Declension

Declension of kolon 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative kolon kolonet kolon kolonen
Genitive kolons kolonets kolons kolonens

Turkish

Etymology

From Latin columna.

Noun

kolon

  1. (architecture) column
Inflection
Nominative kolon
Definite accusative kolonu
Singular Plural
Nominative kolon kolonlar
Definite accusative kolonu kolonları
Dative kolona kolonlara
Locative kolonda kolonlarda
Ablative kolondan kolonlardan
Genitive kolonun kolonların
Possessive forms
Singular Plural
1st singular kolonum kolonlarım
2nd singular kolonun kolonların
3rd singular kolonu kolonları
1st plural kolonumuz kolonlarımız
2nd plural kolonunuz kolonlarınız
3rd plural kolonları kolonları
Predicative forms
Singular Plural
1st singular kolonum kolonlarım
2nd singular kolonsun kolonlarsın
3rd singular kolon
kolondur
kolonlar
kolonlardır
1st plural kolonuz kolonlarız
2nd plural kolonsunuz kolonlarsınız
3rd plural kolonlar kolonlardır

Synonyms

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.