kanti

See also: känti

Esperanto

Etymology

From Latin cantāre, present active infinitive of cantō.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkanti/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: kan‧ti

Verb

kanti (present kantas, past kantis, future kantos, conditional kantus, volitive kantu)

  1. (intransitive) to sing
    Mi ne estas muzikema, sed mi ŝatas kanti en duŝo.
    I am not musical, but I like to sing in the shower.

Conjugation
Conjugation of kanti
present past future
singular plural singular plural singular plural
tense kantas kantis kantos
active participle kantanta kantantaj kantinta kantintaj kantonta kantontaj
acc. kantantan kantantajn kantintan kantintajn kantontan kantontajn
nominal active participle kantanto kantantoj kantinto kantintoj kantonto kantontoj
acc. kantanton kantantojn kantinton kantintojn kantonton kantontojn
adverbial active participle kantante kantinte kantonte
infinitive kanti imperative kantu conditional kantus

Derived terms
  • alkanti (“to sing along”)
  • antaŭkanti (“to sing before an audience”)
  • kantaĉi (“to sing badly”)
  • kantanto (“one who is singing, singer”)
  • kantisto (“professional singer”)

Hausa

Etymology

Noun

kàntī m (plural kantunā̀, possessed form kàntin)

  1. shop, store

Ido

Noun

kanti

  1. plural of kanto

Sranan Tongo

Verb

kanti

  1. to cast

Tagalog

Noun

kantî

  1. light or gentle hit or tap

Tocharian B

Noun

kanti

  1. bread

Zulu

Pronunciation

IPA(key): /kantîː/

Adverb

kantî

  1. after all, however, nevertheless, notwithstanding
  2. in fact

Conjunction

kantî

  1. whereas

Interjection

kanti

  1. so what?, who cares?

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.