introeo

Latin

Etymology

From intrō + (I go).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /inˈtro.e.oː/, [ɪnˈtrɔ.e.oː]

Verb

introeō (present infinitive introīre, perfect active introiī or introīvī, supine introitum); irregular conjugation, irregular

  1. I enter or go in
  2. I invade

Conjugation

   Conjugation of introeō (irregular)
indicative singular plural
first second third first second third
active present introeō introīs introit introīmus introītis introeunt
imperfect introībam introībās introībat introībāmus introībātis introībant
future introībō introībis introībit introībimus introībitis introībunt
perfect introiī, introīvī introīstī, introīvistī introiit, introīvit introiimus introīstis introiērunt, introiēre
pluperfect introieram introierās introierat introierāmus introierātis introierant
future perfect introierō introieris introierit introierimus introieritis introierint
passive present introeor introīris, introīre introītur introīmur introīminī introeuntur
imperfect introībar introībāris, introībāre introībātur introībāmur introībāminī introībantur
future introībor introīberis, introībere introībitur introībimur introībiminī introībuntur
perfect introitus + present active indicative of sum
pluperfect introitus + imperfect active indicative of sum
future perfect introitus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present introeam introeās introeat introeāmus introeātis introeant
imperfect introīrem introīrēs introīret introīrēmus introīrētis introīrent
perfect introierim introierīs introierit introierīmus introierītis introierint
pluperfect introīssem introīssēs introīsset introīssēmus introīssētis introīssent
passive present introear introeāris, introeāre introeātur introeāmur introeāminī introeantur
imperfect introīrer introīrēris, introīrēre introīrētur introīrēmur introīrēminī introīrentur
perfect introitus + present active subjunctive of sum
pluperfect introitus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present introī introīte
future introītō introītō introītōte introeuntō
passive present introīre introīminī
future introītor introītor introeuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives introīre introīsse introitūrus esse introīrī introitus esse introitum īrī
participles introiēns introitūrus introitus introeundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
introeundī introeundō introeundum introeundō introitum introitū

References

  • introeo in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • introeo in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • introeo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • to enter a city: ingredi, intrare urbem, introire in urbem
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.