insto

See also: instó

Latin

Etymology

From in- (on, upon) + stō (I stand).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ˈin.stoː/, [ˈĩː.stoː]

Verb

īnstō (present infinitive īnstāre, perfect active īnstitī, supine īnstātum); first conjugation, limited passive

  1. (transitive, intransitive) I stand upon, set foot on.
  2. (transitive, intransitive, with accusative or dative) I assail, press upon, harass.
  3. (intransitive, with dative) I urge, pursue, insist.
  4. (transitive) I urge (forward), ply.
  5. (intransitive) I am pressing, draw nigh, approach, threaten.

Inflection

   Conjugation of insto (first conjugation, only third-person forms in passive)
indicative singular plural
first second third first second third
active present īnstō īnstās īnstat īnstāmus īnstātis īnstant
imperfect īnstābam īnstābās īnstābat īnstābāmus īnstābātis īnstābant
future īnstābō īnstābis īnstābit īnstābimus īnstābitis īnstābunt
perfect īnstitī īnstitistī īnstitit īnstitimus īnstitistis īnstitērunt, īnstitēre
pluperfect īnstiteram īnstiterās īnstiterat īnstiterāmus īnstiterātis īnstiterant
future perfect īnstiterō īnstiteris īnstiterit īnstiterimus īnstiteritis īnstiterint
passive present īnstātur īnstantur
imperfect īnstābātur īnstābantur
future īnstābitur īnstābuntur
perfect īnstātus est īnstātī sunt
pluperfect īnstātus erat īnstātī erant
future perfect īnstātus erit īnstātī erunt
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present īnstem īnstēs īnstet īnstēmus īnstētis īnstent
imperfect īnstārem īnstārēs īnstāret īnstārēmus īnstārētis īnstārent
perfect īnstiterim īnstiterīs īnstiterit īnstiterimus īnstiteritis īnstiterint
pluperfect īnstitissem īnstitissēs īnstitisset īnstitissēmus īnstitissētis īnstitissent
passive present īnstētur īnstentur
imperfect īnstārētur īnstārentur
perfect īnstātus sit īnstātī sint
pluperfect īnstātus esset, foret īnstātī essent, forent
imperative singular plural
first second third first second third
active present īnstā īnstāte
future īnstātō īnstātō īnstātōte īnstantō
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives īnstāre īnstitisse īnstātūrus esse īnstārī īnstātus esse īnstātum īrī
participles īnstāns īnstātūrus īnstātus īnstandus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
īnstāre īnstandī īnstandō īnstandum īnstātum īnstātū
Descendants

References

  • insto in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • insto in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • insto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • a war is imminent: bellum impendet, imminet, instat
    • to press the fugitives: fugientibus instare
  • insto in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016
  • instant in The Century Dictionary, New York, N.Y.: The Century Co., 1911.

Spanish

Verb

insto

  1. First-person singular (yo) present indicative form of instar.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.