inquilino

Italian

Etymology

From Latin inquilīnus.

Pronunciation

  • IPA(key): /in.kwiˈli.no/, [iŋkwiˈl̺iːn̺o]
  • Stress: inquilìno
  • Hyphenation: in‧qui‧li‧no

Noun

inquilino m (plural inquilini, feminine inquilina)

  1. tenant, occupant

Derived terms


Latin

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /in.kʷiˈliː.noː/, [ɪŋ.kᶣɪˈliː.noː]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /in.kwiˈli.no/, [iŋ.kwiˈliː.no]

Etymology 1

inquilīnus (tenant) + (1st conjugation verbal suffix)

Verb

inquilīnō (present infinitive inquilīnāre, perfect active inquilīnāvī, supine inquilīnātum); first conjugation, no passive

  1. (intransitive) I am a tenant
Conjugation
   Conjugation of inquilino (first conjugation, active only)
indicative singular plural
first second third first second third
active present inquilīnō inquilīnās inquilīnat inquilīnāmus inquilīnātis inquilīnant
imperfect inquilīnābam inquilīnābās inquilīnābat inquilīnābāmus inquilīnābātis inquilīnābant
future inquilīnābō inquilīnābis inquilīnābit inquilīnābimus inquilīnābitis inquilīnābunt
perfect inquilīnāvī inquilīnāvistī inquilīnāvit inquilīnāvimus inquilīnāvistis inquilīnāvērunt, inquilīnāvēre
pluperfect inquilīnāveram inquilīnāverās inquilīnāverat inquilīnāverāmus inquilīnāverātis inquilīnāverant
future perfect inquilīnāverō inquilīnāveris inquilīnāverit inquilīnāverimus inquilīnāveritis inquilīnāverint
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present inquilīnem inquilīnēs inquilīnet inquilīnēmus inquilīnētis inquilīnent
imperfect inquilīnārem inquilīnārēs inquilīnāret inquilīnārēmus inquilīnārētis inquilīnārent
perfect inquilīnāverim inquilīnāverīs inquilīnāverit inquilīnāverimus inquilīnāveritis inquilīnāverint
pluperfect inquilīnāvissem inquilīnāvissēs inquilīnāvisset inquilīnāvissēmus inquilīnāvissētis inquilīnāvissent
imperative singular plural
first second third first second third
active present inquilīnā inquilīnāte
future inquilīnātō inquilīnātō inquilīnātōte inquilīnantō
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives inquilīnāre inquilīnāvisse inquilīnātūrus esse
participles inquilīnāns inquilīnātūrus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
inquilīnāre inquilīnandī inquilīnandō inquilīnandum inquilīnātum inquilīnātū
Derived terms

References

  • inquilino in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • inquilino in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette

Etymology 2

See the etymology of the main entry.

Noun

inquilīnō m

  1. dative singular of inquilīnus
  2. ablative singular of inquilīnus

Portuguese

Etymology

From Latin inquilīnus (tenant”, “lodger).

Noun

inquilino m (plural inquilinos, feminine inquilina, feminine plural inquilinas)

  1. tenant (one who pays a fee to use land or live somewhere)
  2. (biology) inquiline (animal that lives commensally in the dwelling place of another animal)

Spanish

Etymology

From Latin inquilīnus (tenant”, “lodger).

Pronunciation

  • IPA(key): /inkiˈlino/, [ĩŋkiˈlino]

Noun

inquilino m (plural inquilinos, feminine inquilina, feminine plural inquilinas)

  1. tenant, renter, lessee
  2. tenant farmer
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.