inodio

Latin

Etymology

From an hypostasised syntagm in odiō.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /iˈno.di.oː/, [ɪˈnɔ.di.oː]

Verb

inodiō (present infinitive inodiāre, perfect active inodiāvī, supine inodiātum); first conjugation

  1. (Late Latin) I cause aversion; I make hateful

Inflection

   Conjugation of inodio (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present inodiō inodiās inodiat inodiāmus inodiātis inodiant
imperfect inodiābam inodiābās inodiābat inodiābāmus inodiābātis inodiābant
future inodiābō inodiābis inodiābit inodiābimus inodiābitis inodiābunt
perfect inodiāvī inodiāvistī inodiāvit inodiāvimus inodiāvistis inodiāvērunt, inodiāvēre
pluperfect inodiāveram inodiāverās inodiāverat inodiāverāmus inodiāverātis inodiāverant
future perfect inodiāverō inodiāveris inodiāverit inodiāverimus inodiāveritis inodiāverint
passive present inodior inodiāris, inodiāre inodiātur inodiāmur inodiāminī inodiantur
imperfect inodiābar inodiābāris, inodiābāre inodiābātur inodiābāmur inodiābāminī inodiābantur
future inodiābor inodiāberis, inodiābere inodiābitur inodiābimur inodiābiminī inodiābuntur
perfect inodiātus + present active indicative of sum
pluperfect inodiātus + imperfect active indicative of sum
future perfect inodiātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present inodiem inodiēs inodiet inodiēmus inodiētis inodient
imperfect inodiārem inodiārēs inodiāret inodiārēmus inodiārētis inodiārent
perfect inodiāverim inodiāverīs inodiāverit inodiāverimus inodiāveritis inodiāverint
pluperfect inodiāvissem inodiāvissēs inodiāvisset inodiāvissēmus inodiāvissētis inodiāvissent
passive present inodier inodiēris, inodiēre inodiētur inodiēmur inodiēminī inodientur
imperfect inodiārer inodiārēris, inodiārēre inodiārētur inodiārēmur inodiārēminī inodiārentur
perfect inodiātus + present active subjunctive of sum
pluperfect inodiātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present inodiā inodiāte
future inodiātō inodiātō inodiātōte inodiantō
passive present inodiāre inodiāminī
future inodiātor inodiātor inodiantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives inodiāre inodiāvisse inodiātūrus esse inodiārī inodiātus esse inodiātum īrī
participles inodiāns inodiātūrus inodiātus inodiandus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
inodiāre inodiandī inodiandō inodiandum inodiātum inodiātū

Quotations

  • In: Anthologia latina sive poesis latinae supplementum. Ediderunt Franciscus Buecheler et Alexander Riese. Pars posterior. Carmia epigraphica. Conlegit Franciscus Buecheler. Fasciculus II – Carmia latina epigraphica. Conlegit Franciscus Buecheler. II, Lipsia, 1897, p. 772f:
    [...] [14] marito inodiari potui o q. cum [...]
    CIL. VIII suppl. 13134 descr. IohSchmidt   Carthagini in principio iustus legitur hendecasyllabus. [...] 14 inodiari nooum, adduci in odium   o qu(a)ecumque [...]

Descendants

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.