iniquitas

Latin

Etymology

From inīquus (unfair, unjust) + -tas, from in- + aequus (equal).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /iˈniː.kʷi.taːs/, [ɪˈniː.kᶣɪ.taːs]

Noun

inīquitās f (genitive inīquitātis); third declension

  1. unfairness, inequality, unevenness
  2. injustice, inequity
  3. iniquity
    • 405 CE, Jerome, Vulgate Exodus.20.5:
      Non adorabis ea, neque coles: ego sum Dominus Deus tuus fortis, zelotes, visitans iniquitatem patrum in filios, in tertiam et quartam generationem eorum qui oderunt me.
      Thou shalt not bow down thyself to them, nor serve them: for I the LORD thy God am a jealous God, visiting the iniquity of the fathers upon the children unto the third and fourth generation of them that hate me.
  4. crime

Inflection

Third declension.

Case Singular Plural
Nominative inīquitās inīquitātēs
Genitive inīquitātis inīquitātum
Dative inīquitātī inīquitātibus
Accusative inīquitātem inīquitātēs
Ablative inīquitāte inīquitātibus
Vocative inīquitās inīquitātēs

Descendants

References

  • iniquitas in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • iniquitas in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • iniquitas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • under such unfavourable circumstances: in tanta rerum (temporum) iniquitate
    • to be severely tried by misfortune: multis iniquitatibus exerceri
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.