aequus
Latin
Etymology
Unknown.[1]
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈae̯.kʷus/, [ˈae̯.kʷʊs]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈɛ.kwus/, [ˈɛː.kwus]
Adjective
aequus (feminine aequa, neuter aequum, comparative aequior, superlative aequissimus, adverb aequē or aequiter); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | aequus | aequa | aequum | aequī | aequae | aequa | |
Genitive | aequī | aequae | aequī | aequōrum | aequārum | aequōrum | |
Dative | aequō | aequō | aequīs | ||||
Accusative | aequum | aequam | aequum | aequōs | aequās | aequa | |
Ablative | aequō | aequā | aequō | aequīs | |||
Vocative | aeque | aequa | aequum | aequī | aequae | aequa |
Derived terms
- aequābilis
- aequābilitās
- aequābiliter
- aequaevus
- aequālis
- aequālitās
- aequāliter
- aequanimitās
- aequanimiter
- aequanimus
- aequātiō
- aequātus
- aequē
- aequicrūrius
- aequidicī
- aequidistāns
- aequiformis
- aequilanx
- aequilaterus
- aequilībris
- aequilībrium
- aequimanus
- aequinoctium
- aequipar
- aequiparō / aequiperō
- aequipedus
- aequipēs
- aequipollēns
- aequitās
- aequiter
- aequivocus
- aequō
- aequor
- aequum
- inīquus
Related terms
References
- “equo” in: Alberto Nocentini, Alessandro Parenti, “l'Etimologico — Vocabolario della lingua italiana”, Le Monnier, 2010, →ISBN
Further reading
- aequus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- aequus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- aequus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
- Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- (ambiguous) friend and foe: aequi iniqui
- (ambiguous) to endure a thing with (the greatest) sang-froid: aequo (aequissimo) animo ferre aliquid
- (ambiguous) justly and equitably: ex aequo et bono (Caecin. 23. 65)
- (ambiguous) a sound judicial system: aequa iuris descriptio (Off. 2. 4. 15)
- (ambiguous) to live with some one on an equal footing: aequo iure vivere cum aliquo
- (ambiguous) in a favourable position: idoneo, aequo, suo (opp. iniquo) loco
- (ambiguous) friend and foe: aequi iniqui
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.