indictivus

Latin

Etymology

From indīcō (to declare publicly, proclaim) + -īvus.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /in.dikˈtiː.wus/, [ɪn.dɪkˈtiː.wʊs]

Adjective

indictīvus (feminine indictīva, neuter indictīvum); first/second declension

  1. declared or proclaimed publicly

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative indictīvus indictīva indictīvum indictīvī indictīvae indictīva
Genitive indictīvī indictīvae indictīvī indictīvōrum indictīvārum indictīvōrum
Dative indictīvō indictīvō indictīvīs
Accusative indictīvum indictīvam indictīvum indictīvōs indictīvās indictīva
Ablative indictīvō indictīvā indictīvō indictīvīs
Vocative indictīve indictīva indictīvum indictīvī indictīvae indictīva

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.