indicticius

Latin

Alternative forms

  • indictītius

Etymology

From indīcō (declare, proclaim), from in (in, at, on; into) + dīcō (affirm, declare).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /in.dikˈtiː.ki.us/, [ɪn.dɪkˈtiː.ki.ʊs]

Adjective

indictīcius (feminine indictīcia, neuter indictīcium); first/second declension

  1. declared, proclaimed

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative indictīcius indictīcia indictīcium indictīciī indictīciae indictīcia
Genitive indictīciī indictīciae indictīciī indictīciōrum indictīciārum indictīciōrum
Dative indictīciō indictīciō indictīciīs
Accusative indictīcium indictīciam indictīcium indictīciōs indictīciās indictīcia
Ablative indictīciō indictīciā indictīciō indictīciīs
Vocative indictīcie indictīcia indictīcium indictīciī indictīciae indictīcia

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.