hors

From Proto-Germanic *hursa-. Cognate to Dutch ros.

• Audio

  (file)

hors n (plural horsen, diminutive horsje n)

1. (rare, dialectal, now mostly found in names) horse
   • 1558, Gaathije Pietersz, "Inventaris, gemaeckt den IVen Januarii anno XVC acht ende vijftich", in Anne Hallema, "Nogmaals een drietal inventarissen van Franeker burgers en boeren kort na 1550", Bijdragen en Mededeelingen van het Historisch Genootschap, Vol. 49, 1928, 286.

     Een coopbrief ende quitantie, gepasseert by Fopke Wopkezn. ende Hessel Thomaszn., als mombers tot Jacob Pieterszoons weesen, aen Jan Jacobszn. ende Anne Jans dochter, vanden huijsinge te Syaerda, mit hecken, heckpalen, van noch vijftien koeijen, twee rieren, een os, twee horsen ende andere dieren, alles gecoft ende betaelt voer vier hundert ende anderhalf gouden guldens, sijnde in date den XXIen Novembris anno 1549;

   • 1897, Guido Gezelle, "Twee horsen", in Rijmsnoer om en om het jaar.

     Ze stappen hun’ bellen al klinken, / de vrome twee horsen te gaar;

   • 1942, Cor Bruijn, Een gave van God, Uitgeverij Ploegsma, 16.

     Het hors zet aan, Gossen valt terug op zijn zitplaats.

   • 2009, Henk Gras, ‘Een stad waar men zich koninklijk kan vervelen?’ De modernisering van de theatrale vermakelijkheden buiten de schouwburg in Rotterdam, cica 1770-1860, Uitgeverij Verloren, 218, quoting Scaramouche, Scaramouche en zijne Vrienden op de Rotterdamsche Kermis, 1815, 15 & 16.

     Een zekere BERG bragt een lomp stuk HOUT voort; dit hout vormde zich tot allerlei gedaantes, en bekwam die eindelijk van Palvenier, nu beklom hij den Bok en achtte zich gelukkig de horsen van anderen voorttezwepen; dan zijne onrustige geaartheid deed hem van den bok tuimelen;

• paard
• ros

From Old Norse hors, from Proto-Germanic *hrussą (“horse”), from Proto-Indo-European *kers- (“run”).

hors n (genitive singular hors, plural hors)

1. (poetic) a horse
2. (archaic) a fool

From Middle French fors, from Old French fors, from Latin forīs, or more likely derived from dehors (in Middle and Old French defors).

• ^{(aspirated h)} IPA^(key): /ɔʁ/

• audio

  (file)

hors

1. outside

   hors la ville

   outside the city

2. (followed by de) out (of), beyond

• dehors

• “hors” in le Trésor de la langue française informatisé (The Digitized Treasury of the French Language).

hōrs

1. Romanization of 𐌷𐍉𐍂𐍃

From Old English hors, from Proto-Germanic *hrussą (“horse”), from Proto-Indo-European *kers- (“run”).

hors (plural hors or horsen or horses)

1. a horse

   • a. 1382, John Wycliffe, “Apocalips 6:8”, in Wycliffe's Bible:

     And lo! a pale hors; and the name was Deth to hym that sat on hym, and helle suede hym. And power was ȝouun to hym on foure partis of the erthe, for to sle with swerd, and with hungur, and with deth, and with beestis of the erthe.

     And lo! A pale horse, and the name was Death for who that sat on him, and hell trailed him. And power was given to him in four parts of the earth, for slaying with sword, and with hunger, and with death, and with the earth's creatures.

• horse

• English: horse
  • → Maori: hōiho
• Scots: horse, hors

From Old English *hārs, variant of hās.

hors

1. Alternative form of hos

From Old French fors, hors, from Latin foris, or derived from dehors, from Late Latin deforis.

hors

1. (Guernsey, Jersey) out

From Proto-Germanic *hrussą (“horse”), from Proto-Indo-European *kers- (“run”). Cognate with Old Frisian hors, Old Saxon hros, Dutch ros, Old High German hros, ros (German Ross), Old Norse hross (whence the Old Swedish hors and Icelandic hross); and, outside the Germanic languages, with Latin currō (“run, race”).

• IPA^(key): /hors/

hors n (nominative plural hors)

1. horse

• horscamb
• horsminte

• Middle English: hors, horse
  • English: horse
    • → Maori: hōiho
  • Scots: horse, hors

Derived from dehors, defors. See fors.

hors

1. (rare or Late Old French) from; out (of)
   • circa 1180, Chrétien de Troyes, Perceval ou le conte du Graal:

     Puis errerent tant que il virent
     gent qui hors del chastel issirent.

     They walked until they saw
     People coming out of the castle.

• fors

• French: hors
• Norman: hors

• hars, hers, ros

From Proto-Germanic *hursą, *hrussą.

hors n

1. horse

• North Frisian: hors
• Saterland Frisian: Sosse ?
• West Frisian: hoars

Borrowed from English horse.

hors m (Cyrillic spelling хорс)

1. (slang) heroin

hors

1. indefinite genitive singular of hor