gifta

See also: ģifta and ģiftā

Faroese

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈdʒɪfta]

Verb

gifta (third person singular past indicative gifti, third person plural past indicative gift, supine gift)

  1. to marry

Conjugation
   Conjugation of gifta
v-9st
infinitive gifta
present participle giftandi
past participle a5 giftur
supine gift
number singular plural
person first second third all
indicative eg tú hann/hon/tað vit, tit, teir/tær/tey, tygum
present gifti giftir giftir gifta
past gifti gifti gifti giftu
imperative – tú – tit
present — gift! — giftið!

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈcɪfta/
  • Rhymes: -ɪfta

Verb

gifta (weak verb, third-person singular past indicative gifti, supine gift)

  1. (transitive, with accusative) to give away in marriage
  2. (reflexive) to marry

Conjugation
gifta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að gifta
supine
(sagnbót)		 gift
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 giftandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég gifti við giftum present
(nútíð)		 ég gifti við giftum
þú giftir þið giftið þú giftir þið giftið
hann, hún, það giftir þeir, þær, þau gifta hann, hún, það gifti þeir, þær, þau gifti
past
(þátíð)		 ég gifti við giftum past
(þátíð)		 ég gifti við giftum
þú giftir þið giftuð þú giftir þið giftuð
hann, hún, það gifti þeir, þær, þau giftu hann, hún, það gifti þeir, þær, þau giftu
imperative
(boðháttur)		 gift (þú) giftið (þið)
Forms with appended personal pronoun
giftu giftiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
giftast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að giftast
supine
(sagnbót)		 gifst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 giftandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég giftist við giftumst present
(nútíð)		 ég giftist við giftumst
þú giftist þið giftist þú giftist þið giftist
hann, hún, það giftist þeir, þær, þau giftast hann, hún, það giftist þeir, þær, þau giftist
past
(þátíð)		 ég giftist við giftumst past
(þátíð)		 ég giftist við giftumst
þú giftist þið giftust þú giftist þið giftust
hann, hún, það giftist þeir, þær, þau giftust hann, hún, það giftist þeir, þær, þau giftust
imperative
(boðháttur)		 gifst (þú) giftist (þið)
Forms with appended personal pronoun
gifstu giftisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
giftur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 giftur gift gift giftir giftar gift
accusative
(þolfall)		 giftan gifta gift gifta giftar gift
dative
(þágufall)		 giftum giftri giftu giftum giftum giftum
genitive
(eignarfall)		 gifts giftrar gifts giftra giftra giftra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 gifti gifta gifta giftu giftu giftu
accusative
(þolfall)		 gifta giftu gifta giftu giftu giftu
dative
(þágufall)		 gifta giftu gifta giftu giftu giftu
genitive
(eignarfall)		 gifta giftu gifta giftu giftu giftu

Noun

gifta f (genitive singular giftu, no plural)

  1. luck, fortune

Declension
declension of gifta
f-w1 singular
indefinite definite
nominative gifta giftan
accusative giftu giftuna
dative giftu giftunni
genitive giftu giftunnar

Synonyms

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Noun

gifta m or f

  1. definite feminine singular of gift

Verb

gifta

  1. simple past of gifte
  2. past participle of gifte

Norwegian Nynorsk

Noun

gifta f

  1. definite singular of gift

Swedish

Etymology

Related to gift (“a gift”) and ge (“to give”).

Adjective

gifta

  1. absolute singular definite and plural form of gift.

Verb

gifta

  1. (reflexive, intransitive) to get married /with someone/
    Han gifte sig med henne.
    He got married with her.
  2. (reflexive, reciprocal) to get married /with each other/ (to unite in wedlock)
    De har äntligen gift sig.
    They have finally got married.

Conjugation
Conjugation of gifta (weak)
Active Passive
Infinitive gifta giftas
Present tense gifter gifts , giftes
Past tense gifte giftes
Supine gift gifts
Imperative gift —
Present participle giftande
Past participle gift
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.