fjúka

See also: fjuka

Icelandic

Etymology

From Old Norse fjúka, from Proto-Germanic *feukaną.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈfjuːka/
  • Rhymes: -uːka

Verb

fjúka (strong verb, third-person singular past indicative fauk, third-person plural past indicative fuku, supine fokið)

  1. (intransitive) to be drifted by the wind; to be blown away

Conjugation
fjúka — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að fjúka
supine
(sagnbót)		 fokið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 fjúkandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég fýk við fjúkum present
(nútíð)		 ég fjúki við fjúkum
þú fýkur þið fjúkið þú fjúkir þið fjúkið
hann, hún, það fýkur þeir, þær, þau fjúka hann, hún, það fjúki þeir, þær, þau fjúki
past
(þátíð)		 ég fauk við fukum past
(þátíð)		 ég fyki við fykjum
þú faukst þið fukuð þú fykir þið fykjuð
hann, hún, það fauk þeir, þær, þau fuku hann, hún, það fyki þeir, þær, þau fykju
imperative
(boðháttur)		 fjúk (þú) fjúkið (þið)
Forms with appended personal pronoun
fjúktu fjúkiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
fjúkast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að fjúkast
supine
(sagnbót)		 fokist
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 fjúkandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég fýkst við fjúkumst present
(nútíð)		 ég fjúkist við fjúkumst
þú fýkst þið fjúkist þú fjúkist þið fjúkist
hann, hún, það fýkst þeir, þær, þau fjúkast hann, hún, það fjúkist þeir, þær, þau fjúkist
past
(þátíð)		 ég faukst við fukumst past
(þátíð)		 ég fykist við fykjumst
þú faukst þið fukust þú fykist þið fykjust
hann, hún, það faukst þeir, þær, þau fukust hann, hún, það fykist þeir, þær, þau fykjust
imperative
(boðháttur)		 fjúkst (þú) fjúkist (þið)
Forms with appended personal pronoun
fjúkstu fjúkisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
fokinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 fokinn fokin fokið foknir foknar fokin
accusative
(þolfall)		 fokinn fokna fokið fokna foknar fokin
dative
(þágufall)		 foknum fokinni foknu foknum foknum foknum
genitive
(eignarfall)		 fokins fokinnar fokins fokinna fokinna fokinna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 fokni fokna fokna foknu foknu foknu
accusative
(þolfall)		 fokna foknu fokna foknu foknu foknu
dative
(þágufall)		 fokna foknu fokna foknu foknu foknu
genitive
(eignarfall)		 fokna foknu fokna foknu foknu foknu

Derived terms
  • fok (“drifting”)

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *feukaną.

Verb

fjúka (singular past indicative fauk, plural past indicative fuku, past participle fokinn)

  1. (intransitive) to be drifted (by the wind)
  2. (figuratively) to fly
    Synonym: fljúga

Conjugation
Conjugation of fjúka — active (strong class 2)
infinitive fjúka
present participle fjúkandi
past participle fokinn
indicative present past
1st-person singular fýk fauk
2nd-person singular fýkr faukt
3rd-person singular fýkr fauk
1st-person plural fjúkum fukum
2nd-person plural fjúkið fukuð
3rd-person plural fjúka fuku
subjunctive present past
1st-person singular fjúka fyka
2nd-person singular fjúkir fykir
3rd-person singular fjúki fyki
1st-person plural fjúkim fykim
2nd-person plural fjúkið fykið
3rd-person plural fjúki fyki
imperative present
2nd-person singular fjúk
1st-person plural fjúkum
2nd-person plural fjúkið
Conjugation of fjúka — mediopassive (strong class 2)
infinitive fjúkask
present participle fjúkandisk
past participle fokizk
indicative present past
1st-person singular fjúkumk fukumk
2nd-person singular fýksk faukzk
3rd-person singular fýksk fauksk
1st-person plural fjúkumsk fukumsk
2nd-person plural fjúkizk fukuzk
3rd-person plural fjúkask fukusk
subjunctive present past
1st-person singular fjúkumk fykumk
2nd-person singular fjúkisk fykisk
3rd-person singular fjúkisk fykisk
1st-person plural fjúkimsk fykimsk
2nd-person plural fjúkizk fykizk
3rd-person plural fjúkisk fykisk
imperative present
2nd-person singular fjúksk
1st-person plural fjúkumsk
2nd-person plural fjúkizk

Descendants

References
  • fjúka in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.