fljúga

See also: fljuga

Icelandic

Etymology

From Old Norse fljúga, from Proto-Germanic *fleuganą, from Proto-Indo-European *pleuk-.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈfljuːa/
    Rhymes: -uːa

Verb

fljúga (strong verb, third-person singular past indicative flaug, third-person plural past indicative flugu, supine flogið)

  1. (intransitive) to fly

Conjugation
fljúga — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að fljúga
supine
(sagnbót)		 flogið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 fljúgandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég flýg við fljúgum present
(nútíð)		 ég fljúgi við fljúgum
þú flýgur þið fljúgið þú fljúgir þið fljúgið
hann, hún, það flýgur þeir, þær, þau fljúga hann, hún, það fljúgi þeir, þær, þau fljúgi
past
(þátíð)		 ég flaug við flugum past
(þátíð)		 ég flygi við flygjum
þú flaugst þið fluguð þú flygir þið flygjuð
hann, hún, það flaug þeir, þær, þau flugu hann, hún, það flygi þeir, þær, þau flygju
imperative
(boðháttur)		 fljúg (þú) fljúgið (þið)
Forms with appended personal pronoun
fljúgðu fljúgiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
fljúgast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að fljúgast
supine
(sagnbót)		 flogist
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 fljúgandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég flýgst við fljúgumst present
(nútíð)		 ég fljúgist við fljúgumst
þú flýgst þið fljúgist þú fljúgist þið fljúgist
hann, hún, það flýgst þeir, þær, þau fljúgast hann, hún, það fljúgist þeir, þær, þau fljúgist
past
(þátíð)		 ég flaugst við flugumst past
(þátíð)		 ég flygist við flygjumst
þú flaugst þið flugust þú flygist þið flygjust
hann, hún, það flaugst þeir, þær, þau flugust hann, hún, það flygist þeir, þær, þau flygjust
imperative
(boðháttur)		 fljúgst (þú) fljúgist (þið)
Forms with appended personal pronoun
fljúgstu fljúgisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
floginn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 floginn flogin flogið flognir flognar flogin
accusative
(þolfall)		 floginn flogna flogið flogna flognar flogin
dative
(þágufall)		 flognum floginni flognu flognum flognum flognum
genitive
(eignarfall)		 flogins floginnar flogins floginna floginna floginna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 flogni flogna flogna flognu flognu flognu
accusative
(þolfall)		 flogna flognu flogna flognu flognu flognu
dative
(þágufall)		 flogna flognu flogna flognu flognu flognu
genitive
(eignarfall)		 flogna flognu flogna flognu flognu flognu

Derived terms

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *fleuganą. Cognate with Old English flēoġan (Modern English fly), Old Frisian fliāga (Saterland Frisian fljooge), Old Saxon fliogan (Low German flegen), Old Dutch fliogan (Dutch vliegen), Old High German fliogan (German fliegen). Ultimately from Proto-Indo-European *pleuk-. Indo-European cognates include Lithuanian plaũkti.

Verb

fljúga (singular past indicative flaug, plural past indicative flugu, past participle floginn)

  1. to fly

Conjugation

Having a final -g, the past indicative singular form may be fló instead of the otherwise regular flaug. In the second person, the final -t is geminated som that fló + -t = flótt.

Conjugation of fljúga — active (strong class 2)
infinitive fljúga
present participle fljúgandi
past participle floginn
indicative present past
1st-person singular flýg flaug, fló
2nd-person singular flýgr flaugt, flótt
3rd-person singular flýgr flaug, fló
1st-person plural fljúgum flugum
2nd-person plural fljúgið fluguð
3rd-person plural fljúga flugu
subjunctive present past
1st-person singular fljúga flyga
2nd-person singular fljúgir flygir
3rd-person singular fljúgi flygi
1st-person plural fljúgim flygim
2nd-person plural fljúgið flygið
3rd-person plural fljúgi flygi
imperative present
2nd-person singular fljúg
1st-person plural fljúgum
2nd-person plural fljúgið
Conjugation of fljúga — mediopassive (strong class 2)
infinitive fljúgask
present participle fljúgandisk
past participle flogizk
indicative present past
1st-person singular fljúgumk flugumk
2nd-person singular flýgsk flaugzk, flózk
3rd-person singular flýgsk flaugsk, flósk
1st-person plural fljúgumsk flugumsk
2nd-person plural fljúgizk fluguzk
3rd-person plural fljúgask flugusk
subjunctive present past
1st-person singular fljúgumk flygumk
2nd-person singular fljúgisk flygisk
3rd-person singular fljúgisk flygisk
1st-person plural fljúgimsk flygimsk
2nd-person plural fljúgizk flygizk
3rd-person plural fljúgisk flygisk
imperative present
2nd-person singular fljúgsk
1st-person plural fljúgumsk
2nd-person plural fljúgizk

Descendants
  • Norwegian (Bokmål): fly, flyge
  • Norwegian (Nynorsk): fljuga
  • Swedish: flyga

References
  • fljúga in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.