fimicolus

Latin

Etymology

fimus (dung) + colō (I inhabit)

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /fiˈmi.ko.lus/, [fɪˈmɪ.kɔ.ɫʊs]

Adjective

fimicolus (feminine fimicola, neuter fimicolum); first/second declension

  1. dung-dwelling, fimicolous
    • 1801, Christiaan Hendrik Persoon, Synopsis Methodica Fungorum I, page 412:
      Agaricus fimicola: gregarius, pileo subcarnoso hemisphaerico rufescente-alutaceo, lamellis latiusculis fuscis, stipite fistuloso nitido pileo concolore.

Usage notes

  • Used almost exclusively as a taxonomic epithet.

Declension

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative fimicolus fimicola fimicolum fimicolī fimicolae fimicola
Genitive fimicolī fimicolae fimicolī fimicolōrum fimicolārum fimicolōrum
Dative fimicolō fimicolae fimicolō fimicolīs fimicolīs fimicolīs
Accusative fimicolum fimicolam fimicolum fimicolōs fimicolās fimicola
Ablative fimicolō fimicolā fimicolō fimicolīs fimicolīs fimicolīs
Vocative fimicole fimicola fimicolum fimicolī fimicolae fimicola

Descendants

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.