erbium

See also: Erbium

English

Chemical element
Er Previous: holmium (Ho)
Next: thulium (Tm)

Etymology

After Ytterby, Sweden, + -ium.

Pronunciation

  • enPR: ûr'bēəm, IPA(key): /ˈɜːɹbiəm/

Noun

erbium (countable and uncountable, plural erbiums)

  1. A metallic chemical element (symbol Er) with an atomic number of 68.
  2. (countable) A single atom of this element.

Derived terms

Translations

Anagrams


Afrikaans

Chemical element
Er Previous: holmium (Ho)
Next: tulium (Tm)

Noun

erbium (uncountable)

  1. erbium

Derived terms


Czech

Chemical element
Er Previous: holmium (Ho)
Next: thulium (Tm)

Noun

erbium n

  1. erbium (metallic chemical element with an atomic number of 68)

Danish

Noun

erbium

  1. erbium
    • 1874, Beretning ..., page 29
      ... at Thorium maaske bør betragtes som fireatomet, Cer, Lanthan, Didym, Erbium og Yttrium derimod som treatomige.
    • 2016, Yrsa Sigurdardottir, DNA, Lindhardt og Ringhof →ISBN
      Erbium, stoffet med atomnummer otteogtres og atomtegn Er.
    • 1881, Tidsskrift for physik og chemi: samt disse videnskabers anvendelse ...
      ... Vanadium, Antimon, Tantal, Erbium, Ytterbium, Cerium, ...

Dutch

Chemical element
Er Previous: holmium (Ho)
Next: thulium (Tm)

Pronunciation

  • (file)

Noun

erbium n (uncountable)

  1. erbium

Estonian

Etymology

Noun

erbium (genitive erbiumi, partitive erbiumi or erbiumit)

  1. erbium

Declension


Finnish

Noun

erbium

  1. erbium

Declension

Inflection of erbium (Kotus type 5/risti, no gradation)
nominative erbium erbiumit
genitive erbiumin erbiumien
partitive erbiumia erbiumeja
illative erbiumiin erbiumeihin
singular plural
nominative erbium erbiumit
accusative nom. erbium erbiumit
gen. erbiumin
genitive erbiumin erbiumien
partitive erbiumia erbiumeja
inessive erbiumissa erbiumeissa
elative erbiumista erbiumeista
illative erbiumiin erbiumeihin
adessive erbiumilla erbiumeilla
ablative erbiumilta erbiumeilta
allative erbiumille erbiumeille
essive erbiumina erbiumeina
translative erbiumiksi erbiumeiksi
instructive erbiumein
abessive erbiumitta erbiumeitta
comitative erbiumeineen

French

Pronunciation

  • IPA(key): /ɛʁ.bjɔm/

Noun

erbium m (uncountable)

  1. erbium

Latin

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ˈer.bi.um/, [ˈɛr.bi.ũː]

Noun

erbium n (genitive erbiī); second declension

  1. erbium

Declension

Second declension.

Case Singular Plural
Nominative erbium erbia
Genitive erbiī erbiōrum
Dative erbiō erbiīs
Accusative erbium erbia
Ablative erbiō erbiīs
Vocative erbium erbia

Limburgish

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈæ˨ʁbjɔ˧m]

Noun

erbium n

  1. (uncountable) erbium
  2. A part of erbium

Inflection


Malay

Chemical element
Er Previous: holmium (Ho)
Next: tulium (Tm)

Etymology

From English erbium, from Swedish Ytterby.

Pronunciation

  • IPA(key): [ə(r)biom], [ə(r)biəm]
  • Rhymes: -iom, -jom, -om

Noun

erbium

  1. erbium (chemical element)

Slovak

Chemical element
Er Previous: holmium (Ho)
Next: túlium (Tm)

Etymology

From the Swedish town of Ytterby.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɛrbium/

Noun

erbium n (genitive singular erbia, declension pattern of mesto)

  1. erbium (element)

Declension

References

  • erbium in Slovak dictionaries at korpus.sk

Swedish

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɛrbɪɵm/

Noun

erbium c

  1. erbium

Declension

Declension of erbium 
Uncountable
Indefinite Definite
Nominative erbium erbiet
Genitive erbiums erbiets
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.