diz

See also: -diz and -DIZ

English

Verb

diz

  1. Third-person singular simple present indicative form of de
  2. Third-person singular simple present indicative form of dee

References
  • A Dictionary of North East Dialect, Bill Griffiths, 2005, Northumbria University Press, →ISBN
  • Northumberland Words, English Dialect Society, R. Oliver Heslop, 1893–4
  • A List of words and phrases in everyday use by the natives of Hetton-le-Hole in the County of Durham, F.M.T.Palgrave, English Dialect Society vol.74, 1896,

Azerbaijani
Other scripts
Cyrillic диз
Roman diz
Perso-Arabic دیز‎

Etymology

From Proto-Turkic *dīŕ, *dǖŕ (“knee”). Cognate with Turkish diz (“knee”).

Noun

diz (definite accusative dizi, plural dizlər)

  1. knee

Declension
Declension of diz
singular plural
nominative diz dizlər
definite accusative dizi dizləri
dative dizə dizlərə
locative dizdə dizlərdə
ablative dizdən dizlərdən
definite genitive dizin dizlərin
Possessive forms of diz
nominative
singular plural
mənim (“my”) dizim dizlərim
sənin (“your”) dizin dizlərin
onun (“his/her/its”) dizi dizləri
bizim (“our”) dizimiz dizlərimiz
sizin (“your”) diziniz dizləriniz
onların (“their”) dizi or dizləri dizləri
accusative
singular plural
mənim (“my”) dizimi dizlərimi
sənin (“your”) dizini dizlərini
onun (“his/her/its”) dizini dizlərini
bizim (“our”) dizimizi dizlərimizi
sizin (“your”) dizinizi dizlərinizi
onların (“their”) dizini or dizlərini dizlərini
dative
singular plural
mənim (“my”) dizimə dizlərimə
sənin (“your”) dizinə dizlərinə
onun (“his/her/its”) dizinə dizlərinə
bizim (“our”) dizimizə dizlərimizə
sizin (“your”) dizinizə dizlərinizə
onların (“their”) dizinə or dizlərinə dizlərinə
locative
singular plural
mənim (“my”) dizimdə dizlərimdə
sənin (“your”) dizində dizlərində
onun (“his/her/its”) dizində dizlərində
bizim (“our”) dizimizdə dizlərimizdə
sizin (“your”) dizinizdə dizlərinizdə
onların (“their”) dizində or dizlərində dizlərində
ablative
singular plural
mənim (“my”) dizimdən dizlərimdən
sənin (“your”) dizindən dizlərindən
onun (“his/her/its”) dizindən dizlərindən
bizim (“our”) dizimizdən dizlərimizdən
sizin (“your”) dizinizdən dizlərinizdən
onların (“their”) dizindən or dizlərindən dizlərindən
genitive
singular plural
mənim (“my”) dizimin dizlərimin
sənin (“your”) dizinin dizlərinin
onun (“his/her/its”) dizinin dizlərinin
bizim (“our”) dizimizin dizlərimizin
sizin (“your”) dizinizin dizlərinizin
onların (“their”) dizinin or dizlərinin dizlərinin

Kurdish

Etymology

Related to Persian دزد‎ (dozd).

Noun

diz ?

  1. thief

Ladino

Etymology

Borrowed from Turkish diz.

Noun

diz m (Latin spelling)

  1. (anatomy) knee

Synonyms

Noun

diz

  1. pile of trash and debris or driftwood accumulated in a stream by the whirling water

Old French

Noun

diz m

  1. inflection of dit:
    1. oblique plural
    2. nominative singular

Portuguese

Pronunciation
  • (Portugal) IPA(key): /ˈdiʃ/
  • (Brazil) IPA(key): /ˈd͡ʒis/, /ˈd͡ʒiʃ/

Verb

diz

  1. Third-person singular (ele, ela, also used with tu and você?) present indicative of dizer
  2. Second-person singular (tu) affirmative imperative of dizer

Turkish

Etymology 1

From Ottoman Turkish ديز‎ (diz, “knee”), from Old Anatolian Turkish [script needed] (diz, “knee”), from Proto-Turkic *dīŕ, *dǖŕ (“knee”).[1] Compare Hungarian térd (“knee”), a Turkic borrowing. See also dirsek (“elbow”), a derivation from the same root.[2]

cognates

Cognate with Old Turkic 𐱅𐰃𐰕‎ (tiz, “knee”), Karakhanid [script needed] (tīz, “knee”), Southern Altai тизе (tize, “knee”), Azerbaijani diz (“knee”), Chuvash чӗр (čĕr, “knee”), Kazakh тізе (tize, “knee”), Khakas тізек (tízek, “knee”), Kyrgyz тизе (tize, “knee”), Tatar тез (tez, “knee”), Turkmen dy:z (“knee”), Tuvan дискек (dïskäk, “knee”), Uyghur تىز‎ (tiz, “knee”), Uzbek tiz (“knee”), Yakut түһэх (tühex, “knee”).

Noun

diz (definite accusative dizi, plural dizler)

  1. (anatomy) knee
Declension
Inflection
Nominative diz
Definite accusative dizi
Singular Plural
Nominative diz dizler
Definite accusative dizi dizleri
Dative dize dizlere
Locative dizde dizlerde
Ablative dizden dizlerden
Genitive dizin dizlerin
Possessive forms
Singular Plural
1st singular dizim dizlerim
2nd singular dizin dizlerin
3rd singular dizi dizleri
1st plural dizimiz dizlerimiz
2nd plural diziniz dizleriniz
3rd plural dizleri dizleri
Derived terms

Etymology 2

Verb

diz

  1. second-person singular imperative of dizmek

References
  1. Starostin, Sergei; Dybo, Anna; Mudrak, Oleg (2003), “*dīŕ (*dǖŕ)”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill
  2. Starostin, Sergei; Dybo, Anna; Mudrak, Oleg (2003), “*t`i̯ū́ŕe”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.