deita

See also: deità

Icelandic

Etymology

From English date.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈteiːta/
  • Rhymes: -eiːta

Verb

deita (weak verb, third-person singular past indicative deitaði, supine deitað)

  1. (transitive, slang) to date (someone)

Conjugation
deita — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að deita
supine
(sagnbót)		 deitað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 deitandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég deita við deitum present
(nútíð)		 ég deiti við deitum
þú deitar þið deitið þú deitir þið deitið
hann, hún, það deitar þeir, þær, þau deita hann, hún, það deiti þeir, þær, þau deiti
past
(þátíð)		 ég deitaði við deituðum past
(þátíð)		 ég deitaði við deituðum
þú deitaðir þið deituðuð þú deitaðir þið deituðuð
hann, hún, það deitaði þeir, þær, þau deituðu hann, hún, það deitaði þeir, þær, þau deituðu
imperative
(boðháttur)		 deita (þú) deitið (þið)
Forms with appended personal pronoun
deitaðu deitiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Portuguese

Verb

deita

  1. third-person singular (ele and ela, also used with você and others) present indicative of deitar
  2. second-person singular (tu, sometimes used with você) affirmative imperative of deitar
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.