byrgja

Icelandic

Etymology

From Old Norse byrgja, from Proto-Germanic *burgijaną. Cognate with English bury.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpɪrca/
  • Rhymes: -ɪrca
  • Homophone: birgja

Verb

byrgja (weak verb, third-person singular past indicative byrgði, supine byrgt)

  1. (transitive, with accusative) to cover (a window or doorway), to shut
  2. (transitive, with accusative) to hold in (an emotion or feeling)
  3. (transitive, with accusative) to obstruct, to hinder

Conjugation
byrgja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að byrgja
supine
(sagnbót)		 byrgt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 byrgjandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég byrgi við byrgjum present
(nútíð)		 ég byrgi við byrgjum
þú byrgir þið byrgið þú byrgir þið byrgið
hann, hún, það byrgir þeir, þær, þau byrgja hann, hún, það byrgi þeir, þær, þau byrgi
past
(þátíð)		 ég byrgði við byrgðum past
(þátíð)		 ég byrgði við byrgðum
þú byrgðir þið byrgðuð þú byrgðir þið byrgðuð
hann, hún, það byrgði þeir, þær, þau byrgðu hann, hún, það byrgði þeir, þær, þau byrgðu
imperative
(boðháttur)		 byrg (þú) byrgið (þið)
Forms with appended personal pronoun
byrgðu byrgiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
byrgjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að byrgjast
supine
(sagnbót)		 byrgst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 byrgjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég byrgist við byrgjumst present
(nútíð)		 ég byrgist við byrgjumst
þú byrgist þið byrgist þú byrgist þið byrgist
hann, hún, það byrgist þeir, þær, þau byrgjast hann, hún, það byrgist þeir, þær, þau byrgist
past
(þátíð)		 ég byrgðist við byrgðumst past
(þátíð)		 ég byrgðist við byrgðumst
þú byrgðist þið byrgðust þú byrgðist þið byrgðust
hann, hún, það byrgðist þeir, þær, þau byrgðust hann, hún, það byrgðist þeir, þær, þau byrgðust
imperative
(boðháttur)		 byrgst (þú) byrgist (þið)
Forms with appended personal pronoun
byrgstu byrgisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
byrgður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 byrgður byrgð byrgt byrgðir byrgðar byrgð
accusative
(þolfall)		 byrgðan byrgða byrgt byrgða byrgðar byrgð
dative
(þágufall)		 byrgðum byrgðri byrgðu byrgðum byrgðum byrgðum
genitive
(eignarfall)		 byrgðs byrgðrar byrgðs byrgðra byrgðra byrgðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 byrgði byrgða byrgða byrgðu byrgðu byrgðu
accusative
(þolfall)		 byrgða byrgðu byrgða byrgðu byrgðu byrgðu
dative
(þágufall)		 byrgða byrgðu byrgða byrgðu byrgðu byrgðu
genitive
(eignarfall)		 byrgða byrgðu byrgða byrgðu byrgðu byrgðu

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *burgijaną (“to hide, keep safe”).

Verb

byrgja (singular past indicative byrgði, plural past indicative byrgðu, past participle byrgðr)

  1. (transitive, with accusative) to close, shut
    1. (figuratively) to outwit

Conjugation
Conjugation of byrgja — active (weak class 1)
infinitive byrgja
present participle byrgjandi
past participle byrgðr
indicative present past
1st-person singular byrgi byrgða
2nd-person singular byrgir byrgðir
3rd-person singular byrgir byrgði
1st-person plural byrgjum byrgðum
2nd-person plural byrgið byrgðuð
3rd-person plural byrgja byrgðu
subjunctive present past
1st-person singular byrgja byrgða
2nd-person singular byrgir byrgðir
3rd-person singular byrgi byrgði
1st-person plural byrgim byrgðim
2nd-person plural byrgið byrgðið
3rd-person plural byrgi byrgði
imperative present
2nd-person singular byrg
1st-person plural byrgjum
2nd-person plural byrgið
Conjugation of byrgja — mediopassive (weak class 1)
infinitive byrgjask
present participle byrgjandisk
past participle byrgzk
indicative present past
1st-person singular byrgjumk byrgðumk
2nd-person singular byrgisk byrgðisk
3rd-person singular byrgisk byrgðisk
1st-person plural byrgjumsk byrgðumsk
2nd-person plural byrgizk byrgðuzk
3rd-person plural byrgjask byrgðusk
subjunctive present past
1st-person singular byrgjumk byrgðumk
2nd-person singular byrgisk byrgðisk
3rd-person singular byrgisk byrgðisk
1st-person plural byrgimsk byrgðimsk
2nd-person plural byrgizk byrgðizk
3rd-person plural byrgisk byrgðisk
imperative present
2nd-person singular byrgsk
1st-person plural byrgjumsk
2nd-person plural byrgizk

Derived terms
  • byrgi n (“enclosure, fence”)
  • byrging f (“enclosure, fence”)

Descendants

References
  • byrgja in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.