bulmak

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish بولمق‎ (bulmak, “to find, discover, invent, reach”), from Proto-Turkic *bul-mak (“to find”).[1]

Cognate with Old Turkic 𐰉𐰆𐰞‎ (bul-, “to find, acquire”), Karakhanid بـۥـلْماقْ‎ (bulmāq, “to find”), Yakut бул (bul, “to find, locate, get”).

Verb

bulmak (third-person singular simple present bulur)

  1. (transitive) to find
  2. (transitive) to discover
  3. (transitive) to invent
  4. (transitive) to reach (a place, a time)
  5. (transitive) to amount to (a sum)
  6. (transitive) to reach, achieve (an end, health, success)

Conjugation
positive - declarative
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present simple bulurum bulursun bulur buluruz bulursunuz bulurlar
present continuous buluyorum buluyorsun buluyor buluyoruz buluyorsunuz buluyorlar
past definite buldum buldun buldu bulduk buldunuz buldular
past continuous buluyordum buluyordun buluyordu buluyorduk buluyordunuz buluyorlardı
future simple bulacağım bulacaksın bulacak bulacağız bulacaksınız bulacaklar
positive - interrogative
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present simple bulur muyum? bulur musun? bulur mu? bulur muyuz? bulur musunuz? bulurlar mı?
present continuous buluyor muyum? buluyor musun? buluyor mu? buluyor muyuz? buluyor musunuz? buluyorlar mı?
past definite buldum mu? buldun mu? buldu mu? bulduk mu? buldunuz mu? buldular mu?
past continuous buluyor muydum? buluyor muydun? buluyor muydu? buluyor muyduk? buluyor muydunuz? buluyorlar mıydı?
future simple bulacak mıyım? bulacak mısın? bulacak mı? bulacak mıyız? bulacak mısınız? bulacaklar mı?
negative - declarative
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present simple bulmam bulmazsın bulmaz bulmayız bulmazsınız bulmazlar
present continuous bulmuyorum bulmuyorsun bulmuyor bulmuyoruz bulmuyorsunuz bulmuyorlar
past definite bulmadım bulmadın bulmadı bulmadık bulmadınız bulmadılar
past continuous bulmuyordum bulmuyordun bulmuyordu bulmuyorduk bulmuyordunuz bulmuyordular
future simple bulmayacağım bulmayacaksın bulmayacak bulmayacağız bulmayacaksınız bulmayacaklar
negative - interrogative
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present simple bulmaz mıyım? bulmaz mısın? bulmaz mı? bulmaz mıyız? bulmaz mısınız? bulmazlar mı?
present continuous bulmuyor muyum? bulmuyor musun? bulmuyor mu? bulmuyor muyuz? bulmuyor musunuz? bulmuyorlar mı?
past definite bulmadım mı? bulmadın mı? bulmadı mı? bulmadık mı? bulmadınız mı? bulmadılar mı?
past continuous bulmuyor muydum? bulmuyor muydun? bulmuyor muydu? bulmuyor muyduk? bulmuyor muydunuz? bulmuyorlar mıydı?
future simple bulmayacak mıyım? bulmayacak mısın? bulmayacak mı? bulmayacak mıyız? bulmayacak mısınız? bulmayacaklar mı?

References
  1. Starostin, Sergei; Dybo, Anna; Mudrak, Oleg (2003), “*bul-”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.