brander

brand +‎ -er

brander (plural branders)

1. A person who brands.
2. An implement used to brand something; a branding iron.

brander (third-person singular simple present branders, present participle brandering, simple past and past participle brandered)

1. (transitive, obsolete) To cook (meat, etc.) on a gridiron.

• Bernard, bernard, rebrand

Probably related to branding. This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.

brander (plural branders)

1. breaker (wave near the shore or a shallow area)

• branderplank

From branden +‎ -er.

• IPA^(key): /ˈbrɑn.dər/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: bran‧der
• Rhymes: -ɑndər

brander m (plural branders, diminutive brandertje n)

1. A receptacle in which a fuel or candle is placed to be burnt.
2. blowtorch
3. (nautical) fireship [from 17th c.]
   • P.C. Hooft, Nederlandsche Historien, Book XXII, in W. Hellinga en P. Tuynman (eds.), Pieter Corneliszoon Hooft, Alle de gedrukte werken, 1611-1738, vol. 5, page 968.

     Treslong, hebbende, korts te voore, met den Heere van Warmondt, Ammiraal van Hollandt, en de Scheepshopluiden der vloote by den Doel, zeekeren aanslagh, tot bevryding der Schelde, beraamt, verzocht drie oft vier lichte scheepen van oorlogh, om te dienen tot geleiders aan die van Antwerpen; twintigh schouwen elk met acht roeyers, om volk te landen; drie galeyen, elke van vyftigh voeten kiels, om op de stroom en elders gebruikt te worden; eenighe branders, om 't maaken van 's vyands brug te verhinderen, vier boots die tot Vlissinge laaghen; voorts etlyke bylen, voorhaamers, spaaden, en andre behoeften.

     (please add an English translation of this quote)

   Synonym: brandschip

From Old Norse brandr, from Proto-Germanic *brandaz.

brander m

1. fire, conflagration
2. sword

• Swedish: brand