biegacz

Polish

Etymology

From biegać (“to run”) +‎ -acz.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈbʲɛ.ɡat͡ʂ/
  • Audio(file)

Noun

biegacz m pers (feminine biegaczka)

  1. runner (athlete)
  2. (obsolete) messenger
    Synonym: goniec

Declension
declension of biegacz
singular plural
nominative biegacz biegacze
genitive biegacza biegaczy
dative biegaczowi biegaczom
accusative biegacza biegaczy
instrumental biegaczem biegaczami
locative biegaczu biegaczach
vocative biegaczu biegacze

Noun

biegacz m inan

  1. tumbleweed

Declension
declension of biegacz
singular plural
nominative biegacz biegacze
genitive biegacza biegaczy
dative biegaczowi biegaczom
accusative biegacz biegacze
instrumental biegaczem biegaczami
locative biegaczu biegaczach
vocative biegaczu biegacze

Noun

biegacz m anim

  1. A beetle of the genus Carabus.

Declension
declension of biegacz
singular plural
nominative biegacz biegacze
genitive biegacza biegaczy
dative biegaczowi biegaczom
accusative biegacza biegacze
instrumental biegaczem biegaczami
locative biegaczu biegaczach
vocative biegaczu biegacze

Further reading
  • biegacz in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.