beiða

See also: Běidà

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpeiːða/
  • Rhymes: -eiːða

Etymology 1

From Old Norse beiða, from Proto-Germanic *baidijaną.

Verb

beiða (weak verb, third-person singular past indicative beiddi, supine beitt)

  1. (ditransitive, takes the accusative and genitive) to ask, to request syn.
Conjugation
beiða — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að beiða
supine
(sagnbót)		 beitt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 beiðandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég beiði við beiðum present
(nútíð)		 ég beiði við beiðum
þú beiðir þið beiðið þú beiðir þið beiðið
hann, hún, það beiðir þeir, þær, þau beiða hann, hún, það beiði þeir, þær, þau beiði
past
(þátíð)		 ég beiddi við beiddum past
(þátíð)		 ég beiddi við beiddum
þú beiddir þið beidduð þú beiddir þið beidduð
hann, hún, það beiddi þeir, þær, þau beiddu hann, hún, það beiddi þeir, þær, þau beiddu
imperative
(boðháttur)		 beið (þú) beiðið (þið)
Forms with appended personal pronoun
beiddu beiðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
beiðast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að beiðast
supine
(sagnbót)		 beiðst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 beiðandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég beiðist við beiðumst present
(nútíð)		 ég beiðist við beiðumst
þú beiðist þið beiðist þú beiðist þið beiðist
hann, hún, það beiðist þeir, þær, þau beiðast hann, hún, það beiðist þeir, þær, þau beiðist
past
(þátíð)		 ég beiddist við beiddumst past
(þátíð)		 ég beiddist við beiddumst
þú beiddist þið beiddust þú beiddist þið beiddust
hann, hún, það beiddist þeir, þær, þau beiddust hann, hún, það beiddist þeir, þær, þau beiddust
imperative
(boðháttur)		 beiðst (þú) beiðist (þið)
Forms with appended personal pronoun
beiðstu beiðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
beiddur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 beiddur beidd beitt beiddir beiddar beidd
accusative
(þolfall)		 beiddan beidda beitt beidda beiddar beidd
dative
(þágufall)		 beiddum beiddri beiddu beiddum beiddum beiddum
genitive
(eignarfall)		 beidds beiddrar beidds beiddra beiddra beiddra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 beiddi beidda beidda beiddu beiddu beiddu
accusative
(þolfall)		 beidda beiddu beidda beiddu beiddu beiddu
dative
(þágufall)		 beidda beiddu beidda beiddu beiddu beiddu
genitive
(eignarfall)		 beidda beiddu beidda beiddu beiddu beiddu
Synonyms

Etymology 2

Noun

beiða f (genitive singular beiðu, nominative plural beiður)

  1. a mantis, a praying mantis
Declension
declension of beiða
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative beiða beiðan beiður beiðurnar
accusative beiðu beiðuna beiður beiðurnar
dative beiðu beiðunni beiðum beiðunum
genitive beiðu beiðunnar beiða beiðanna

Old Norse

Etymology

Causative of bíða. From Proto-Germanic *baidijaną (“to demand”),

Verb

beiða (singular past indicative beiddi, plural past indicative beiddu, past participle beiddr)

  1. to ask, beg, request
    1. (ditransitive, with accusative/dative and genitive) to ask someone for something, request something from someone
    2. (transitive, with accusative)
      beiða lǫgbeiðing
      to make a lawful request

Conjugation
Conjugation of beiða — active (weak class 1)
infinitive beiða
present participle beiðandi
past participle beiddr
indicative present past
1st-person singular beiði beidda
2nd-person singular beiðir beiddir
3rd-person singular beiðir beiddi
1st-person plural beiðum beiddum
2nd-person plural beiðið beidduð
3rd-person plural beiða beiddu
subjunctive present past
1st-person singular beiða beidda
2nd-person singular beiðir beiddir
3rd-person singular beiði beiddi
1st-person plural beiðim beiddim
2nd-person plural beiðið beiddið
3rd-person plural beiði beiddi
imperative present
2nd-person singular beið
1st-person plural beiðum
2nd-person plural beiðið
Conjugation of beiða — mediopassive (weak class 1)
infinitive beiðask
present participle beiðandisk
past participle beizk
indicative present past
1st-person singular beiðumk beiddumk
2nd-person singular beiðisk beiddisk
3rd-person singular beiðisk beiddisk
1st-person plural beiðumsk beiddumsk
2nd-person plural beiðizk beidduzk
3rd-person plural beiðask beiddusk
subjunctive present past
1st-person singular beiðumk beiddumk
2nd-person singular beiðisk beiddisk
3rd-person singular beiðisk beiddisk
1st-person plural beiðimsk beiddimsk
2nd-person plural beiðizk beiddizk
3rd-person plural beiðisk beiddisk
imperative present
2nd-person singular beizk
1st-person plural beiðumsk
2nd-person plural beiðizk

Derived terms
  • beiddr (“unwilling, reluctant”)
  • beiðing f (“request, demand”)
  • beiðni f (“request, demand”)
  • beiðsla f (“request, demand”)
  • beizla f (“request, demand”)

Descendants

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.