assulto

Latin

Alternative forms

Etymology

From assiliō (leap or spring to or upon) + -tō.

Pronunciation

Verb

assultō (present infinitive assultāre, perfect active assultāvī, supine assultātum); first conjugation, limited passive

  1. (intransitive, with dative) I jump or leap to, towards or upon.
  2. (intransitive, with dative) I attack, assault, assail.
  3. (transitive) I attack, assault, assail

Inflection

   Conjugation of assulto (first conjugation, only third-person forms in passive)
indicative singular plural
first second third first second third
active present assultō assultās assultat assultāmus assultātis assultant
imperfect assultābam assultābās assultābat assultābāmus assultābātis assultābant
future assultābō assultābis assultābit assultābimus assultābitis assultābunt
perfect assultāvī assultāvistī assultāvit assultāvimus assultāvistis assultāvērunt, assultāvēre
pluperfect assultāveram assultāverās assultāverat assultāverāmus assultāverātis assultāverant
future perfect assultāverō assultāveris assultāverit assultāverimus assultāveritis assultāverint
passive present assultātur assultantur
imperfect assultābātur assultābantur
future assultābitur assultābuntur
perfect assultātus est assultātī sunt
pluperfect assultātus erat assultātī erant
future perfect assultātus erit assultātī erunt
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present assultem assultēs assultet assultēmus assultētis assultent
imperfect assultārem assultārēs assultāret assultārēmus assultārētis assultārent
perfect assultāverim assultāverīs assultāverit assultāverimus assultāveritis assultāverint
pluperfect assultāvissem assultāvissēs assultāvisset assultāvissēmus assultāvissētis assultāvissent
passive present assultētur assultentur
imperfect assultārētur assultārentur
perfect assultātus sit assultātī sint
pluperfect assultātus esset, foret assultātī essent, forent
imperative singular plural
first second third first second third
active present assultā assultāte
future assultātō assultātō assultātōte assultantō
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives assultāre assultāvisse assultātūrus esse assultārī assultātus esse assultātum īrī
participles assultāns assultātūrus assultātus assultandus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
assultāre assultandī assultandō assultandum assultātum assultātū

References

  • assulto in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • assulto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.