assilio

Latin

Etymology

From ad- (towards) + saliō (to jump).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /asˈsi.li.oː/, [asˈsɪ.li.oː]

Verb

assiliō (present infinitive assilīre, perfect active assiluī, supine assultum); fourth conjugation, limited passive

  1. (intransitive) I spring or leap (to or upon); rush (at).
  2. (intransitive, of water) I dash (against).

Conjugation

   Conjugation of assiliō (fourth conjugation, only third-person forms in passive)
indicative singular plural
first second third first second third
active present assiliō assilīs assilit assilīmus assilītis assiliunt
imperfect assiliēbam assiliēbās assiliēbat assiliēbāmus assiliēbātis assiliēbant
future assiliam assiliēs assiliet assiliēmus assiliētis assilient
perfect assiluī assiluistī assiluit assiluimus assiluistis assiluērunt, assiluēre
pluperfect assilueram assiluerās assiluerat assiluerāmus assiluerātis assiluerant
future perfect assiluerō assilueris assiluerit assiluerimus assilueritis assiluerint
passive present assilītur assiliuntur
imperfect assiliēbātur assiliēbantur
future assiliētur assilientur
perfect assultus est assultī sunt
pluperfect assultus erat assultī erant
future perfect assultus erit assultī erunt
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present assiliam assiliās assiliat assiliāmus assiliātis assiliant
imperfect assilīrem assilīrēs assilīret assilīrēmus assilīrētis assilīrent
perfect assiluerim assiluerīs assiluerit assiluerīmus assiluerītis assiluerint
pluperfect assiluissem assiluissēs assiluisset assiluissēmus assiluissētis assiluissent
passive present assiliātur assiliantur
imperfect assilīrētur assilīrentur
perfect assultus sit assultī sint
pluperfect assultus esset, assultus foret assultī essent, assultī forent
imperative singular plural
first second third first second third
active present assilī assilīte
future assilītō assilītō assilītōte assiliuntō
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives assilīre assiluisse assultūrus esse assilīrī assultus esse assultum īrī
participles assiliēns assultūrus assultus assiliendus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
assiliendī assiliendō assiliendum assiliendō assultum assultū

Derived terms

Descendants

References

  • assilio in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • assilio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.