zięba

zięba (Polnisch)

Substantiv, f

Singular Plural
Nominativ zięba zięby
Genitiv zięby zięb
Dativ ziębie ziębom
Akkusativ ziębę zięby
Instrumental ziębą ziębami
Lokativ ziębie ziębach
Vokativ ziębo zięby

Worttrennung:

zię·ba, Plural: zię·by

Aussprache:

IPA: [ˈʑɛmba], Plural: [ˈʑɛmbɨ]
Hörbeispiele: , Plural:

Bedeutungen:

[1] Zoologie: Buchfink (Fringilla coelebs)

Herkunft:

seit dem 15. Jahrhundert bezeugtes Erbwort aus dem urslawischen *zęba; gemeinslawisches Wort, das etymologisch verwandt ist mit niedersorbisch zeba  dsb, obersorbisch zyba  hsb, russisch зяблик (zjáblik)  ru und зяблица (zjáblica)  ru, ukrainisch зяблик (zjáblyk)  uk und зяблиця (zjáblycja)  ru, slowenisch zeba  sl und serbokroatisch зеба (zeba)  sh'[1][2]

Oberbegriffe:

[1] ptak, kręgowiec, zwierzę

Beispiele:

[1]

Wortbildungen:

[1] zięba jer

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Polnischer Wikipedia-Artikel „zięba
[1] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „zięba
[1] Słownik Języka Polskiego – PWN: „zięba
[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „zi%EAba

Quellen:

  1. Wiesław Boryś: Słownik etymologiczny języka polskiego. 1. Auflage. Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1, Seite 740
  2. Vasmer's Etymological Dictionary: „зяблик
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.