zakonnik

zakonnik (Polnisch)

Substantiv, m

Singular Plural
Nominativ zakonnik zakonnicy
Genitiv zakonnika zakonników
Dativ zakonnikowi zakonnikom
Akkusativ zakonnika zakonników
Instrumental zakonnikiem zakonnikami
Lokativ zakonniku zakonnikach
Vokativ zakonniku zakonnicy

Worttrennung:

, Plural:

Aussprache:

IPA: [zaˈkɔnɲik], Plural: [zakɔnˈɲit͡sɨ]
Hörbeispiele:  zakonnik (Info)

Bedeutungen:

[1] Ordensbruder, Mönch[1]

Herkunft:

abgeleitet von zakon (Orden[2])

Synonyme:

[1] mnich; vertraulich: ojczulek

Gegenwörter:

[1] zakonnica

Oberbegriffe:

[1] zakon

Beispiele:

[1] Czego chciał się ten zakonnik od ciebie dowiedzieć?
Was wollte der Ordensbruder/Mönch von dir wissen?

Charakteristische Wortkombinationen:

[1] zakonnicy bosi, zakonnicy trzewiczkowi

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „zakonnik
[1] Słownik Języka Polskiego – PWN: „zakonnik
[1] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „zakonnik
[1] Słownik Ortograficzny – PWN: „Polnisch (Adjektiv) Formatvorlage Polnisch (Adjektiv)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.