puchacz

puchacz (Polnisch)

Substantiv, m

Singular Plural
Nominativ puchacz puchacze
Genitiv puchacza puchaczy
Dativ puchaczowi puchaczom
Akkusativ puchacza puchacze
Instrumental puchaczem puchaczami
Lokativ puchaczu puchaczach
Vokativ puchaczu puchacze

Worttrennung:

pu·chacz, Plural: pu·cha·cze

Aussprache:

IPA: [ˈpuxat͡ʃ], Plural: [puˈxat͡ʃɛ]
Hörbeispiele: , Plural:

Bedeutungen:

[1] Zoologie: Uhu (Bubo bubo)

Herkunft:

seit dem 15. Jahrhundert bezeugtes Erbwort, das lautmalerisch nach dem Ruf puhu gebildet worden ist; ebenso ukrainisch пугач (púhač)  uk und weißrussisch пугач (puháč)  be und пуґач (pugáč)  be[1]

Oberbegriffe:

[1] sowa, ptak, kręgowiec, zwierzę

Beispiele:

[1] „I cisza nastała w gospodzie, lesie, na świecie, tylko puchacz gdzieś zdala coś wróżył odzywając się posępnie.“[2]
Und Stille kehrte im Gasthaus, im Wald, auf der Welt ein, nur ein Uhu verhieß etwas irgendwo aus der Ferne, indem er finster rief.

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Polnischer Wikipedia-Artikel „puchacz
[1] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „puchacz
[1] Słownik Języka Polskiego – PWN: „puchacz
[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „puchacz

Quellen:

  1. Wiesław Boryś: Słownik etymologiczny języka polskiego. 1. Auflage. Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1, Seite 502
  2. Wikisource-Quellentext „Józef Ignacy Kraszewski, Historya prawdziwa o Petrku Właście palatynie którego zwano Duninem, Tom I, Rozdział II

Ähnliche Wörter:

pukać, puchar
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.