axon
axon (Latein)
Substantiv, m
Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | axōn | axonēs |
Genitiv | axonis | axonum |
Dativ | axonī | axonibus |
Akkusativ | axonem | axonēs |
Vokativ | axōn | axonēs |
Ablativ | axone | axonibus |
Anmerkung zur Flexion:
- Der Akkusativ Singular kann nach griechischem Muster (ἄξονα) auch axona lauten.
Worttrennung:
- axon, Genitiv: axo·nis
Bedeutungen:
Herkunft:
- Entlehnung aus dem altgriechischen ἄξων (axōn) → grc[1]
Beispiele:
- [1] „et per ea signa et centrum A lineae ad extrema lineae circinationis sunt perducendae, ubi erunt litterae Q et R. haec erit linea πρὸς ὀρθάς radio aequinoctiali, vocabitur autem haec linea mathematicis rationibus axon.“ (Vitr. 9, 7 (8), 5)[2]
- [2] „quod autem est ad axona, quod appellatur frons transversarius, foraminum trium.“ (Vitr. 10, 11 (17), 7)[3]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „axon“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 769.
- [1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „axon“ Seite 243.
Quellen:
- Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „axon“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 769.
- Vitruvius; Valentinus Rose und Herman Müller-Strübing (Herausgeber): De architectura. Ad antiquissimos codices nunc primum. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1867 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 235.
- Vitruvius; Valentinus Rose und Herman Müller-Strübing (Herausgeber): De architectura. Ad antiquissimos codices nunc primum. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1867 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 271.
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.