alces

alcēs (Latein)

Substantiv, f

Kasus Singular Plural
Nominativ alcēsalcēs
Genitiv alcisalcium
Dativ alcīalcibus
Akkusativ alcēm
alcēn
alcēs
Vokativ alcēsalcēs
Ablativ alcealcibus

Nebenformen:

alce, alx

Worttrennung:

al·cēs, Plural: al·cēs

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] Zoologie: Elch, Elen, Elentier

Herkunft:

seit Gaius Iulius Caear bezeugte Entlehnung aus dem Germanischen; siehe auch altgriechisch ἄλκη (alkē)  grc[1]

Oberbegriffe:

[1] bestia, animal

Beispiele:

[1] „Sunt item, quae appellantur alces. harum est consimilis capris figura et varietas pellium, sed magnitudine paulo antecedunt mutilaeque sunt cornibus et crura sine nodis articulisque habent.“[2]
[1] „septentrio fert et equorum greges ferorum, sicut asinorum Asia et Africa, praeterea alcen iumento similem, ni proceritas aurium et cervicis distinguat;“ (Plin. 8, 39)[3]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Lateinischer Wikipedia-Artikel „alces
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „alces“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 293.
[1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1, Seite 27.

Quellen:

  1. Hjalmar Frisk, Griechisches Etymologisches Wörterbuch: „alces
  2. Gaius Iulius Caesar, De bello Gallico, 6,27
  3. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen III. Libri XVI–XII, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1902), Seite 90.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.