ἄλκη

ἄλκη (Altgriechisch)

Substantiv, f

Singular Plural

Nominativ ἡ ἄλκη αἱ ἄλκαι

Genitiv τῆς ἄλκης τῶν ἀλκῶν

Dativ τῇ ἄλκῃ ταῖς ἄλκαις

Akkusativ τὴν ἄλκην τὰς ἄλκας

Vokativ (ὦ) ἄλκη (ὦ) ἄλκαι

Worttrennung:

ἄλ·κη, Plural: ἄλ·και

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] Zoologie: Elch, Elen, Elentier

Herkunft:

Entlehnung aus dem Germanischen; siehe auch lateinisch alces  la[1]

Oberbegriffe:

[1] θηρίον

Beispiele:

[1] „ὅσοι δὲ ἀνθρώπων τὰ διὰ τοῦ στόματος ἐς τὸ ἐκτὸς ἐλέφασιν ἐξίσχοντα ὀδόντας τῶν θηρίων εἶναι καὶ οὐ κέρατα ἥγηνται, τούτοις ἔστιν ἀπιδεῖν μὲν ἐς τὰς ἄλκας, τὸ ἐν Κελτικῇ θηρίον, ἀπιδεῖν δὲ ἐς τοὺς Αἰθιοπικοὺς ταύρους: ἄλκαι μὲν γὰρ κέρατα ἐπὶ ταῖς ὀφρύσιν ἔχουσιν οἱ ἄρρενες, τὸ δὲ θῆλυ οὐ φύει τὸ παράπαν: οἱ δὲ Αἰθιοπικοὶ ταῦροι τὰ κέρατα φύουσιν ἐπὶ τῇ ῥινί.“[2]
[1] „ἔστι δὲ ἄλκη καλούμενον θηρίον, εἶδος μὲν ἐλάφου καὶ καμήλου μεταξύ, γίνεται δὲ ἐν τῇ Κελτῶν γῇ.“[3]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Wilhelm Pape, bearbeitet von Max Sengebusch: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Griechisch-deutsches Handwörterbuch. Band 1: Α–Κ, Band 2: Λ–Ω. 3. Auflage, 6. Abdruck, Vieweg & Sohn, Braunschweig 1914. Stichwort „ἄλκη“.
[1] Henry George Liddell, Robert Scott, revised and augmented throughout by Sir Henry Stuart Jones with assistance of Roderick McKenzie: A Greek-English Lexicon. Clarendon Press, Oxford 1940. Stichwort „ἄλκη“.

Quellen:

  1. Hjalmar Frisk, Griechisches Etymologisches Wörterbuch: „ἄλκη
  2. Pausanias, Graeciae descriptio, 5,12,1
  3. Pausanias, Graeciae descriptio, 9,21,3

Ähnliche Wörter:

ἀλκή
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.