abditus

abditus (Latein)

Adjektiv

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv abditusabditaabditumabditē
Komparativ abditiorabditiorabditiusabditius
Superlativ abditissimusabditissimaabditissimumabditissimē
Alle weiteren Formen: Flexion:abditus

Worttrennung:

ab·di·tus

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] nicht mit den Augen zu sehen: entlegen, abgelegen, unzugänglich, versteckt, verborgen
[2] übertragen: nicht mit dem Geist/Verstand zu erfassen: entlegen, abgelegen, verborgen, geheim

Herkunft:

Konversion des Partizips Perfekt Passiv des Verbs abdere  la[1]

Sinnverwandte Wörter:

[1] arcanus, avius, caecus, devius, inclusus, longinquus, opacus, penetralis, reconditus, remotus, secretus, semotus, tectus
[2] arcanus, lucifugus, obscurus, occultus, opertus, retrusus, submotus, subtilis

Gegenwörter:

[1] apertus
[2] evidens

Beispiele:

[1] „ergo replentur loca vocibus abdita retro,“[2]
[1] „usque adeo res humanas vis abdita quaedam
opterit et pulchros fascis saevasque secures
proculcare ac ludibrio sibi habere videtur.“[3]
[1] „namque alias bestias nantis aquarum incolas esse voluit, alias volucres caelo frui libero, serpentis quasdam, quasdam esse gradientis, earum ipsarum partim solivagas, partim congregatas, inmanis alias, quasdam autem cicures, non nullas abditas terraque tectas.“[4]
[1] „quod hoc etiam mirabilius debet videri, quia ceterarum artium studia fere reconditis atque abditis e fontibus hauriuntur,“[5]
[1] „iste parentum nomen, sacra, memoriam, gentem Fonteiano nomine obruit, deorum ignis, solia, mensas, abditos ac penetrales focos, occulta et maribus non invisa solum sed etiam inaudita sacra inexpiabili scelere pervertit,“[6]
[1] „in picturis alios horrida inculta, abdita et opaca, contra alios nitida laeta conlustrata delectant.“[7]
[1] „quis enim toto mari locus per hos annos aut tam firmum habuit praesidium ut tutus esset, aut tam fuit abditus ut lateret?“[8]
[1] „Praeclare ergo Aristoteles ‚Si essent‘ inquit ‚qui sub terra semper habitavissent bonis et inlustribus domiciliis, quae essent ornata signis atque picturis instructa que rebus his omnibus quibus abundant i qui beati putantur, nec tamen exissent umquam supra terram, accepissent autem fama et auditione esse quoddam numen et vim deorum, deinde aliquo tempore patefactis terrae faucibus ex illis abditis sedibus evadere in haec loca quae nos incolimus atque exire potuissent:“[9]
[1] „Catilina ubi eos, quos paulo ante memoravi, convenisse videt, tametsi cum singulis multa saepe egerat, tamen in rem fore credens univorsos appellare et cohortari, in abditam partem aedium secedit atque ibi omnibus arbitris procul amotis orationem huiusce modi habuit:“[10]
[1] „dira viro facies, vires pro corpore, corpus
grande (pater monstri Mulciber huius erat),
pro que domo longis spelunca recessibus ingens,
abdita, vix ipsis invenienda feris;“[11]
[2] „haec autem esse penitus in media philosophia retrusa atque abdita, quae isti rhetores ne primoribus quidem labris attigissent.“[12]
[2] „sunt enim innumerabiles de his rebus libri neque abditi neque obscuri.“[13]
[2] „ipsae illae contiones ita multas habent obscuras abditasque sententias vix ut intellegantur;“[14]
[2] „quae si significat voluntatem abditam esse ac retrusam, parvi refert patere ostium.“[15]
[2] „in praesentia dat ei mandata, ut per omne obsequia insinuaret se in quam maxime familiarem usum, ut elicere omnia arcana specularique abditos eius sensus posset.“[16]
[2] „Severitatem abditam, at clementiam in procinctu habeo;“[17]

Wortbildungen:

[1] abditum

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „abditus“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 9
[1, 2] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 2

Deklinierte Form

Worttrennung:

ab·di·tus

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Grammatische Merkmale:

  • Nominativ Singular Maskulinum des Partizips Perfekt Passiv des Verbs abdere
abditus ist eine flektierte Form von abdere.
Alle weiteren Informationen findest du im Haupteintrag abdere.
Bitte nimm Ergänzungen deshalb auch nur dort vor.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „abditus“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 9
  2. Titus Lucretius Carus, De rerum natura, 4,607
  3. Titus Lucretius Carus, De rerum natura, 5,1233–1235
  4. Marcus Tullius Cicero, Tusculanae disputationes, 5,38
  5. Marcus Tullius Cicero, De oratore, 1,12
  6. Marcus Tullius Cicero, De hauspicum responso oratio, 57
  7. Marcus Tullius Cicero, Oratore, 36
  8. Marcus Tullius Cicero, Pro lege Manila, 31
  9. Marcus Tullius Cicero, De natura deorum, 2,95
  10. Gaius Sallustius Crispus, De coniuratione Catilinae, 20,1
  11. Publius Ovidius Naso, Fasti, 1,553–556
  12. Marcus Tullius Cicero, De oratore, 1,87
  13. Marcus Tullius Cicero, De oratore, 2,84
  14. Marcus Tullius Cicero, Oratore, 30
  15. Marcus Tullius Cicero, Commentariolum petitionis, 44
  16. Titus Livius, Ab urbe condita, 40,21
  17. Lucius Annaeus Seneca, De clementia, 1,1,4

Ähnliche Wörter:

abditos
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.