abalienare

abaliēnāre (Latein)

Verb

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular abaliēnō
2. Person Singularabaliēnās
3. Person Singularabaliēnat
1. Person Pluralabaliēnāmus
2. Person Pluralabaliēnātis
3. Person Pluralabaliēnant
Perfekt 1. Person Singularabaliēnāvī
Imperfekt 1. Person Singularabaliēnābam
Futur 1. Person Singularabaliēnābō
PPP abaliēnātus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singularabaliēnem
Imperativ Singularabaliēnā
Pluralabaliēnāte
Alle weiteren Formen: Flexion:abalienare

Worttrennung:

ab·a·lie·na·re

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] entfremden, trennen, entfernen
[2] etwas aus seinem Besitz entfernen; sich entäußern, veräußern, weggeben, abtreten
[3] von einem Vorhaben, Position abbringen; entfremden, abspenstig machen, abwendig machen, abtrünnig machen
[4] Medizin: absterben machen

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb alienare  la mit dem Präfix ab-  la[1]

Beispiele:

[1] „Istuc crucior, a viro me tali abalienarier:“ (Plaut. Mil. 1321)[2]
[1] „Profecto nullo pacto possum vivere,
Si illa a me abalienatur atque abducitur.“ (Plaut. Pseud. 94–95)[3]
[1] „nisi mors meum animum abs te abalienaverit“ (Plaut. Curc. 174)[4]
[2] „Prius tu emis quam vendo, pater:
Nescio, inquam, velit ille illam necne abalienarier.“ (Plaut. Merc. 456–457)[5]
[2] „ut siqui vilicus ex eo fundo qui sestertia dena meritasset, excisis arboribus ac venditis, demptis tegulis, instrumento, pecore abalienato, domino XX milia nummum pro X miserit, sibi alia praeterea centum confecerit, primo dominus ignarus incommodi sui gaudeat vilico que delectetur quod tanto plus sibi mercedis ex fundo refectum sit, deinde cum audierit eas res, quibus fundi fructus et cultura continetur, amotas et venditas, summo supplicio vilicum afficiat et se cum male actum putet:“[6]
[2] „nam turpitudinem summam esse arbitrantur referri in tabulas publicas pretio adductam civitatem, et pretio parvo, ea quae accepisset a maioribus vendidisse atque abalienasse.[7]
[2] „idemque agros vectigalis populi Romani abalienaret[8]
[2] „Ager iure possidetur, sapientia natura; ille abalienari potest et alteri tradi, haec non discedit a domino.“[9]
[3] „eaque omnia quae proborum demissorum, non acrium, non pertinacium, non litigiosorum, non acerborum sunt, valde benevolentiam conciliant abalienantque ab iis, in quibus haec non sunt.“ (Cic. de orat. 2, 182)[10]
[3] „sic et eorum dolorem, qui lugebant suos, oratione refricabam et animos equitum Romanorum, apud quos tum iudices causa agebatur, ad Q. Caepionis odium, a quo erant ipsi propter iudicia abalienati, renovabam atque revocabam.“ (Cic. de orat. 2, 199)[11]
[3] „ubi nitere? modo aratorum honestissimorum hominum ac locupletissimorum et Siculorum et civium Romanorum maximum numerum abs te abalienasti: nunc de Siculis civitatibus quid ages? “[12]
[3] „Venio nunc non iam ad furtum, non ad avaritiam, non ad cupiditatem, sed ad eiusmodi facinus in quo omnia nefaria contineri mihi atque inesse videantur, in quo di immortales violati, existimatio atque auctoritas nominis populi Romani inminuta, hospitium spoliatum ac proditum, abalienati scelere istius a nobis omnes reges amicissimi nationes que quae in eorum regno ac dicione sunt.“[13]
[3] „sua sponte iam infidos colonos Romanis abalienavit.[14]
[3] „Omnia oppida abalienata, in his Uticam atque Hipponem, valentissima totius Africae, restituit patriae.“[15]
[4] „ut medici abalienata morbis membra praecidant, ita turpes ac perniciosos, etiam si nobis sanguine cohaereant amputandos“ (Quint. Inst. VIII 3, 75)[16]

Wortbildungen:

abalienatio, abalienatus
Deutsch: abalienieren

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1–4] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „abalieno“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 6–7
[2, 3] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 1

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „abalieno“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 6.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat), Miles gloriosus, Vers 1321.
  3. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat), Pseudolus, Vers 94–95.
  4. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat), Curculio, Vers 174.
  5. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat), Mercator, Vers 456–457.
  6. Marcus Tullius Cicero, In Gaium Verrem, 5,134
  7. Marcus Tullius Cicero, In Gaium Verrem, 4,119
  8. Marcus Tullius Cicero, De lege agraria, 2,64
  9. Lucius Annaeus Seneca, Epistulae morales, CXVII, 15
  10. Marcus Tullius Cicero: De oratore. In: Kazimierz Kumaniecki (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. stereotype 1. Auflage. Fasc. 3, B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1995, ISBN 3-8154-1171-8 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1969), Seite 178.
  11. Marcus Tullius Cicero: De oratore. In: Kazimierz Kumaniecki (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. stereotype 1. Auflage. Fasc. 3, B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1995, ISBN 3-8154-1171-8 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1969), Seite 186–187.
  12. Marcus Tullius Cicero, In Gaium Verrem, 3,155
  13. Marcus Tullius Cicero, In Gaium Verrem, 5,60
  14. Titus Livius, Ab urbe condita, 3,4,4
  15. Cornelius Nepos, Hamilcar, 2
  16. Marcus Fabius Quintilianus: Institutionis Oratoriae Libri XII. Edidit Ludwig Radermacher, addenda et corrigenda collegit et adiecit Vinzenz Buchheit. korrigierte, stereotype 1. Auflage. Pars secunda libros VII–XII continens, B. G. Teubner, Leipzig 1959 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 95.

Ähnliche Wörter:

alienare
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.